ارزیابی و سنجش شاخص‌های پایداری اجتماعی و نقش آن در رضایتمندی ساکنین شهر نورآباد با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری

         پایداری اجتماعی شهری درگرو تأمین رفاه نسبی، مشارکت شهروندان، تحقق عدالت اجتماعی، امنیت و افزایش بینش اجتماعی برای همه اعضای جامعه است؛ که دست‌یابی به آن از آرمان­های مدیریت شهری است. هدف این پژوهش ارزیابی شاخص‌های پایداری اجتماعی و بررسی نقش این متغیر در رضایت‌مندی از زندگی در محلات شهر نورآباد است. حجم نمونه با بهره‌گیری از فرمول کوکران 382 برآورد و پایایی ابزار تحقیق با استفاده از آلفای کرونباخ به مقدار 897/0 محاسبه شد که نشان‌دهنده مطلوبیت ابزار پژوهش است. برای تجزیه ‌و تحلیل توصیفی و استنباطی داده‌ها از آزمون آماری T-Test و جهت تبیین و مدل‌سازی اثرات نیز از مدل‌سازی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزار های SPSS و AMOS استفاده گردید. در ابتدا وضعیت پایداری اجتماعی با آزمون T تک نمونه‌ای بررسی گشت که نتایج حاصل از این آزمون حاکی از آن است که وضعیت اکثر شاخص‌های پایداری اجتماعی در محدوده موردمطالعه در وضعیت قابل‌قبولی قرار ندارند و تمامی شاخص‌ها با میانگین 63/2 پایین‌تر از حد متوسط­اند. تحلیل یافته‌های منتج از مدل‌سازی معادلات ساختاری بیانگر این نکته است که از بین شاخص‌های مورد سنجش پایداری اجتماعی عامل پیاده­مداری و سرزندگی شهری بیشترین بار عاملی را با وزن عاملی 78 /0 (با سطح معناداری بیش از 95/0) را دارا می‌باشد. درنهایت مشخص شد که بین پایداری اجتماعی و رضایت‌مندی ساکنین از محلات رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.