ارزیابی وضعیت توسعه تفرج شهری با استفاده از ترکیب مدل‌های کوپراس و بوسیار (مطالعه موردی: منطقه چیتگر شهر تهران)

موضوع گردشگری شهری در شهرهای بزرگی ازجمله تهران، دارای اهمیتی فراوانی برای گذران فراغت شهروندان محسوب می‌شود. یکی از نقاط تفرجی مهم شهر تهران که در سال‌های اخیر بسیار موردتوجه مردم قرارگرفته است، منطقه تفرجی چیتگر می‌باشد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی وضعیت توسعه تفرج محیطی چیتگر، با استفاده از مدل کوپراس و بوسیار می­باشد. به‌منظور ترکیب هر دو مدل، معیارهای دخیل در مدل بوسیار یعنی مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی در مدل کوپراس به‌عنوان ورودی مدل در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در مدل بوسیار، مزیت مسائل اقتصادی و اجتماعی با اختصاص نمره 46/0 بیش‌ترین تأثیر را از رشد تفرج در این منطقه پذیرفته‌اند درحالی‌که هزینه‌های اقتصادی آن (نمره 16/0) کم‌ترین تأثیرپذیری را داشته است. نتایج به‌دست‌آمده از روش کوپراس نیز نشان داد که مسائل اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی به ترتیب با کسب نمره کوپراس 052/0، 021/0 و 013/0 بیش‌ترین تأثیرپذیری را داشته‌اند. با این تفاوت که برخلاف روش بوسیار اثربخشی زیر معیارها در این روش قابل‌تشخیص و ارزیابی نیستند. در هر دو روش جنبه‌های محیط‌زیستی منطقه دارای شرایط نامطلوبی شناسایی شدند که بر اساس آن توسعه تفرج در این منطقه ملزم به توجه و ارتقای شرایط محیط‌زیستی منطقه می‌باشد.