ارزیابی میزان تاثیر بریس‌های میلواکی و توراکولومبوساکرال بر روی حس خویشتن بینی و رضایت از درمان نوجوانان دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک با استفاده از پرسشنامه SRS-22

  هدف: هدف اصلی در این مطالعه تعیین اثرات درمانی بریس­های میلواکی و توراکولومبوساکرال بر روی حس خویشتن­بینی و رضایت از درمان نوجوانان دارای اسکولیوز ایدیوپاتیک می­باشد.   مواد و روش‌ها: در این مطالعه جهت ارزیابی­های حس خویشتن‌بینی و رضایت از درمان از پرسشنامه SRS-22 استفاده‌شد که اختصاصا جهت بررسی متغیرهای سلامت وابسته به کیفیت زندگی بیماران دارای بدشکلی­های ستون فقرات طراحی شده‌است. در این مطالعه 63 بیمار اسکولیوزی شرکت‌داشتند که براساس مورد تجویز تحت درمان با یکی از بریس­های میلواکی (31 =n ) و توراکولومبوساکرال (32 =n ) قرار گرفته‌بودند. افراد شرکت‌کننده در این دو گروه براساس سن و شدت قوس اسکولیوزی با هم جور شدند.   یافته‌ها: اختلالات حس خویشتن‌بینی در گروه میلواکی بیشتر از گروه توراکولومبوساکرال بوده‌است اما این اختلاف جزئی بوده و به لحاظ آماری معنادار نمی­باشد (0.7 =p). همچنین بیماران گروه میلواکی نسبت به گروه توراکولومبوساکرال رضایت بیشتری از درمان خود داشته­ اند که البته اختلاف در این حوزه نیز جزئی بوده و معنادار نمی­باشد (0.8 =p ).   بحث و نتیجه‌گیری: بطورکلی تجویز بریس کیفیت زندگی جمعیت مورد مطالعه را به یک اندازه کاهش داده‌است که تأثیر آن در پسران شدیدتر از دختران بوده‌است. اطلاعات بدست‌آمده از پرسشنامه SRS-22 در مطالعه حاضر نشان‌می­دهد که اختلالات حس خویشتن‌بینی نزد نوجوانانی که به مدت 6 تا 12 ماه از بریس استفاده‌نموده­اند شدیدتر است اما با گذشت زمان نگاه افراد به خویشتن بهبود می‌یابد. به نظر می­رسد افراد با انحناهای اسکولیوزی شدیدتر نیازمند توجهات بیشتری نیز هستند.