ارزیابی مدل‌های تجربی در برآورد تبخیر و تعرق مرجع با داده‌های ‏LST‏ ‏سنجنده مودیس در خوزستان

تبخیر و تعرق یکی از مهمترین پارامترهایی است که دانستن آن برای برآورد آب مصرفی گیاه و طراحی سیستم­‌های آبیاری ضروری است. ترکیب مدل‌های برآورد تبخیر و تعرق مرجع و داده­‌های حاصل از تصاویر ماهواره‌­ای امکان بررسی تغییرات مکانی این متغیر را در سطوح گسترده و وسیع فراهم می­‌کند. در این پژوهش، چهار مدل تجربی هارگریوز-سامانی و بلانی-کریدل، تورک و لینیاکر که وابسته به داده­‌های دمای هوا هستند، با ورودی داده­‌های روزانه LST محصولات MOD11A1 و MYD11A1 سنجنده مودیس به جای دمای هوا، برای برآورد تبخیر و تعرق مرجع مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای این منظور، داده‌­های روزانه مقادیر حداکثر و حداقل روزانه دمای هوا، رطوبت نسبی، ساعات آفتابی و سرعت باد در ایستگاه­‌های هواشناسی پنج واحد از مزارع توسعه نیشکر (شعیبیه-SH، امیرکبیر-AM، فارابی-FA، خزاعی-KH و غزالی-GH) برای تخمین تبخیر و تعرق مرجع به‌وسیله معادله فائو-پنمن-مانتیث به‌عنوان خروجی هدف، استفاده شد. اطلاعات ایستگاه­‌های شعیبیه، امیرکبیر و فارابی برای واسنجی و ایستگاه­‌های خزایی و غزالی برای اعتبار­سنجی مدل­‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که تبخیر و تعرق مرجع مدل­‌های مورد بررسی با ورودی داده­‌های LST سنجنده مودیس (محصولات MOD11A1 و MYD11A1) بدون استفاده از داده‌­های اندازه­‌گیری زمینی با دقت مناسب قابل برآورد است. در مقایسه، نتایج برآورد تبخیر و تعرق مرجع بر اساس نوع محصول دمایی مورد استفاده به‌عنوان ورودی مدل، نشان داد که واسنجی مدل­‌ها با استفاده از داده­‌های LST محصولات MOD11A1 نسبت به محصولات MYD11A1، از دقت بیشتری برخوردار است. مقایسه دقت برآورد مدل­‌های مورد بررسی نشان داد که مدل تورک مبتنی بر داده­‌های LST محصولات MOD11A1 با مقادیر آماره­‌های RMSE و R2 به‌ترتیب برابر 1.3 میلی‌متر بر روز و 0.86 نسبت به سایر مدل­‌ها از دقت بیشتری برخوردار است.