ارزیابی ریسک زمین‌لغزش در منطقه هشتچین به‌منظور استفاده در طراحی‌های توسعه‌ای و کاربری اراضی

در این مقاله در برآورد خطر و ریسک زمین‌لغزش به‌ترتیب از مدل­‌های توابع مطلوب و فازی استفاده شده است. پیش‌بینی ناپایداری­‌های دامنه­‌ای طی یک فرایند دو مرحله‌­ای انجام شد. در مرحله اول، 75 درصد از پیکسل­‌های دارای زمین‌لغزش که در آن­‌ها در 50 سال گذشته زمین‌لغزش جدید با شدت متوسط و یا متوسط به بالا رخ داده و یا حداقل زمین‌لغزش­‌های موجود یک‌بار و یا بیشتر حرکت دوباره داشته­‌اند، به‌عنوان گروه تخمین وارد مدل شدند. در مرحله دوم، دقت نقشه خطر با استفاده از روش منحنی ROC و بر مبنای 25 درصد از پیکسل­‌های دارای لغزش که در مدل وارد نشده‌­اند، تعیین شد. ریسک زمین‌لغزش تابعی از پتانسیل خطر آن و پتانسیل خسارت بر منابع است. پتانسیل خطر و خسارت منابع موجود معمولاً به‌ترتیب از نقشه پهنه‌بندی خطر و نقشه کاربری و پوشش گیاهی منطقه به‌دست می­‌آید. با ترکیب دو ماتریس پتانسیل خطر و پتانسیل خسارت منابع و با استفاده از عملگر ضرب فازی، منطقه از نظر ریسک زمین‌لغزش پهنه‌بندی شد. با توجه به اینکه سطح زیر منحنی 0.795 می­‌باشد­، صحت مدل احتمال به‌کار رفته نیز برابر 79.5 درصد است. بر اساس نتایج به‌دست آمده از اجرای چنین مدل ترکیبی، 13.8 درصد از محدوده در پهنه­‌های با طبقه ریسک بالا و خیلی بالا و 78.1 درصد از مساحت منطقه در طبقات ریسک بسیار پائین و پائین قرار می‌گیرد. نتایج این پژوهش در برنامه‌ریزی­‌های توسعه منطقه و  تعیین کاربری‌­ها قابل بهره‌برداری است.