ارزیابی تأثیر هورمون‌های بنزیل آمینو پورین، کینتین و غلظت نیترات آمونیوم روی کشت بساک بادمجان (Solanum melongena L.)

بادمجان (Solanum melongena L.)، یکی از مهم‌ترین گیاهان صیفی در خانوادۀ سولاناسه است. در این پژوهش نرزایی (آندروژنز) از راه کشت بساک در دو رقم دورگ (هیبرید) بادمجان شامل شانتال و والنتینا بررسی شده است. برای این منظور، ارزیابی تأثیر هورمون بنزیل آمینو- پورین (1، 2، 3، 4، 5، 6 و 7 میلی‌گرم بر لیتر) و کینتین (4، 5/4، 5، 5/5، 6، 5/6 و 7 میلی‌گرم بر لیتر) و همچنین نیترات آمونیوم (0، 1238، 5/1547، 1857، 5/2166 و 2476 میلی‌گرم بر لیتر) در سه آزمایش جداگانه بررسی شدند. بنا بر نتایج تجزیۀ واریانس، رقم‌های مختلف در تیمارهای مختلف پاسخ متفاوتی داشتند. به‌طورکلی، رقم شانتال در دو تیمار 4 میلی‌گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 6 میلی‌گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه‌های باززایی‌شده را به خود اختصاص داد (به ترتیب، 25 و 7/27 درصد). درحالی‌که رقم والنتینا در دو تیمار 5 میلی‌گرم بر لیتر از بنزیل آمینو پورین و 7 میلی‌گرم بر لیتر از کینتین، بیشترین میزان گیاهچه را تولید کرد (به ترتیب، 6/19 و 8/27 درصد). همچنین نتایج نشان داد، افزایش غلظت نیترات آمونیوم در محیط کشت، کارایی کشت بساک بادمجان را بهبود بخشیده است. به‌طورکلی در این پژوهش، از رقم‌های شانتال و والنتینا ، به ترتیب 31 و 13 گیاه به دست آمد. برای بررسی‌های ژنتیک یاخته‌ای (سیتوژنتیکی)، به‌صورت تصادفی شمار ده گیاه از هر رقم تجزیه شد و نتایج  نشان داد، در رقم‌های شانتال و والنتینا، به ترتیب 40 و 50 درصد گیاهان بررسی‌شده، هاپلوئید بودند.