ارتباط میزان گلوکز هنگام پذیرش با بروز حوادث جدی قلبی در بیماران مراجعه‌کننده با انفارکتوس حاد میوکارد

مقدمه: از عوامل خطر متعدد بیماری‌های ایسکمی قلب، دیابت قندی با خطر بالای بروز بیماری قلبی کرونری مرتبط است و در بیماران دیابتی دچار انفارکتوس میوکارد حاد، خطر مرگ و عوارض قلبی جدی افزایش می‌یابد. همچنین، گلوکز بالای هنگام بستری (Stress hyperglycemia) دراین بیماران با پیش‌آگهی بدتری همراه است و در پژوهش‌های اخیر این رابطه حتی در بیماران غیر دیابتی هم مشاهده شده‌است. هدف: بررسی ارتباط میزان گلوکز هنگام پذیرش با بروز حوادث جدی قلبی (شامل آریتمی، نارسایی حاد، شوک کاردیوژنی و مرگ داخل بیمارستانی) در بیماران انفارکتوس حاد میوکارد، و تعیین محدوده‌ای از سطح گلوگز خون هنگام بستری که باعث بیشترین بروز این پیامدها می‌شود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 255 مورد با انفارکتوس حاد میوکارد بررسی شدند. گلوکز پلاسما، CTPI ,LDL ,HbA1C (تروپونین قلبی نوعI) بر نمونه خون هنگام پذیرش بیمار اندازه‌گیری شد. بیماران بر اساس گلوکز پلاسمای هنگام پذیرش به سه گروه افراد کمتر یا مساوی 140، 200-140 و بیشتر یا مساوی 200 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر تقسیم‌بندی شدند. بیماران در طی بستری به مدت بیشینه 5 روز از نظر بروز حوادث جدی قلبی پی‌گیری شدند. اطلاعات با نرم‌افزار آماری SPSS 18 ارزیابی و برای آنالیز یک متغیره و نشان دادن ارتباط از آزمون X2 استفاده و 05/0P< معنی‌دار تلقی شد. نتایج: در مجموع 255 بیمار با انفارکتوس حاد میوکارد (179 نفر مرد و 76 نفر زن) و میانگین سنی 10±66 سالگی بررسی شدند. متوسط گلوکز هنگام پذیرش mg/dl91±8/177 بود. بین رده‌های میزان گلوکز خون و بروز مرگ ومیر، آریتمی، شوک کاردیوژنی و نارسایی حاد قلبی ارتباط آماری معنی‌دار بدست آمد (به‌ترتیب 0001/0P= ، 004/0P= ، 0001/0P= و 0001/0P=). نتیجه‌گیری: گلوکز هنگام پذیرش بیش از 200 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر پیش‌بینی‌کننده قوی حوادث زیان‌بار قلبی در این بیماران است.