ارتباط علائم بالینی و عملکرد ریوی بیماران مسلول درمان شده در استان قم طی سال‌های1383-1392

مقدمه  اقدامات فراوانی در جهت پیش­گیری، کنترل و درمان سل صورت گرفته است با این وجود جزء بیماری‎های عفونی مهم در کشور می­باشد. بیش از 80% موارد سل مربوط به سل ریوی است. با وجود درمان، در غالب موارد ضایعه در ریه خواهیم داشت که موجب کاهش عملکرد ریوی بیماران می­شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی علائم بالینی و عملکرد ریوی بیماران بعد از درمان سل می­باشد. روش کار  این مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی و در دسترس بوده و بعد از بررسی معیارهای ورود و خروج، پژوهش بر روی 247 بیماری که از سال 1384 تا 1392 مراجعه کرده بودند صورت گرفت از همه بیماران اسپیرومتری ساده گرفته شد و پرسشنامه دموگرافیگ و سنت جورج اخذ گردید. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS  (نسخه17 ) توسط شاخص­های آمار مرکزی و نیز توزیع فروانی و همچنین توسط آزمون­های T مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و نیز کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0> p تجزیه و تحلیل­شد. نتایج سن متوسط بیماران 31/48  سال و 64% خانم بودند. بیش از نیمی از بیماران علائم سرفه، خلط و نفس تنگی و درگیری ریوی در اسپیرومتری داشتند. ارتباط معناداری مابین علائم بالینی با اسپیرومتری و شدت درگیری آن ملاحظه شد(001/0< p). نتیجه گیری با وجود درمان موثر و به حتی به موقع سل، در غالب موارد ضایعه ای در ریه باقی می­ماند که موجب باقی ماندن علائم ریوی تا آخر عمر خواهد شد.