ارتباط اندیشۀ سعادت و سبک زندگی مهدوی (با تکیه بر مبانی علامه طباطبایی)

جستار پیش رو، ارتباط اندیشۀ سعادت با سبک زندگی مطلوب را بر اساس مبانی علامه طباطبایی مورد واکاوی قرار می‌دهد. بر اساس دیدگاه تفسیری - کلامی علامه، سعادت، خیر وجودی است که مقدمه کمال موجود است و در انسان که مرکب از روح و بدن است، خیری است که مقتضای قوای روحی و بدنی اوست. این سعادت، مراتب، درجات و تقسیماتی چون دنیوی و اخروی دارد و انسان در گزینش و اکتساب راه سعادت مخیر است. ایشان حقیقت سعادت را در گذراندن مراحل توحید، عبودیت و اتصال به ذات یگانۀ سبحان می‌داند. حال فردی که به این اندیشه معتقد است و حقیقت سعادت را در لقاءالله می‌داند، در پی دستیابی و رسیدن به این حقیقت، راهی را می‌جوید که هرچه بهتر و آسان‌تر او را به سرمنزل مقصود برساند. بهترین طریق ارائه‌شده با نظر به جامعیت و ظرفیت‌های ویژۀ آیین اسلام و به‌ویژه مذهب تشیّع، تربیت افراد به شیوۀ مهرورزی و محبت است که حقیقت این حبّ در محبت حق‌تعالی و در رتبۀ بعد، محبت به راهنمایان مسیر تکامل و سعادت است و دراین‌میان، محبت و معرفت به امام عصر? مصداق کنونی هدایتگران الهی است که با ایجاد سبک زندگی منتظرانه و تأثیر تکاملی خویش در ابعاد گوناگونی همچون بعد فکری، بعد روحی - روانی، بعد اخلاقی و بعد عملی، سبب تعالی فرد شود و او را به سعادت دنیوی و اخروی می‌رساند.