ارتباط اسیداوریک با آلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

 چکیده زمینه: افزایش اسیداوریک در مدل های حیوانی با آسیب کلیوی به صورت هیپرتروفی گلومرولی، آلبومینوری و اسکروز همراه بوده است. هدف: مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین افزایش اسیداوریک و نسبت دفع ادرار آلبومین به کراتینین در بیماران دیابتی نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال های 1385 و 1386 بر روی 290 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در مرکز آموزشی - درمانی بوعلی سینای قزوین انجام شد. قندخون ناشتا، کلسترول، تری گلیسرید، اسیداوریک سرم نسبت آلبومین به کراتینین و کلیرانس کراتینین برای هر بیمار اندازه گیری شد. داده ها با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از 290 بیمار، 130 نفر (%8/44) مرد بودند. متوسط سن بیماران 6/8±2/58 سال بود. میزان اسیداوریک در بیماران با نرموآلبومینوری 7/0±1/5، با میکروآلبومینوری 1/1± 3/6 و با ماکروآلبومینوری 3/1±1/8 میلی گرم بر دسی لیتر بود. چارک های اول، دوم، سوم و آخر غلظت اسیداوریک در بیماران به ترتیب 7/0±8/4 ،6/0±8/4 ، 5/0±2/6 و 9/0± 2/8 میلی گرم بر دسی لیتر بودند. در مردان میزان اسیداوریک سرم با نسبت لگاریتمی آلبومین به کراتینین همبستگی مثبت داشت (05/0, p<159/0=δ) و در زنان اسیداوریک با تری گلسیرید همبستگی معنی دار داشت (01/0, p<291/0R=). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، به نظر می رسد غلظت اسیداوریک در بیماران دیابتی نوع دو نشان گر میزان دفع ادراری آلبومین است.