ارایه‌ی یک مدل تشخیصی ساده‌تر بر مبنای سیستم فریمن- گالوی تعدیل شده به منظور ارزیابی هیرسوتیسم در زنان ایرانی (مطالعه‌ی قند و لیپید تهران)

مقدمه: هیرسوتیسم یکی از شایع‌ترین اختلالات هورمونی در زنان سنین باروری محسوب می‌شود. تعریف و حد آستانه‌ی هیرسوتیسم برای ارزیابی بالینی و تشخیصی به طور کامل مشخص نمی‌باشد. هدف پژوهش حاضر، ارایه‌ی یک روش ساده بر مبنای سیستم امتیازدهی فریمن- گالوی بود که با بررسی نواحی کمتر، دارای حساسیت و ویژگی قابل قبولی نیز باشد. مواد و روش‌ها: 1000 زن 45- 18 ساله‌ی شرکت‌کننده در مطالعه‌ی قند و لیپید تهران با نمونه‌گیری سیستماتیک تصادفی پژوهش حاضر شرکت نمودند. داده‌ها از راه پرسش‌نامه و معاینه‌ی بالینی جمع‌آوری شد. نمره‌ی کل فریمن- گالوی تعدیل شده (mF-G)، برای نواحی مختلف بدن محاسبه، و منحنی راک ترسیم گردید. برای بهترین ترکیب نواحی حساسیت، ویژگی، قدرت پیشگویی مثبت و منفی محاسبه شد. یافته‌ها: بررسی ترکیب پنج ناحیه‌ی بالای لب، چانه، ران، بالا و پایین شکم، حساسیت 5/97% و ویژگی 9/89%، (0001/0P<، 92/0%=R2) را به دست آورد و نزدیک‌ترین ترکیب از نظر حساسیت و ویژگی با روش اصلی mF-G بود. هم‌چنین، ترکیب سه ناحیه‌ی بالای لب، پایین شکم و ران (نمره 4) با حساسیت 5/91% و ویژگی 92%، دارای بالاترین قدرت پیشگویی مثبت (2/72%) و درصد توافق (9/91%) با استاندارد طلایی (8≤ mF-G) نیز بود. نتیجه‌گیری: ترکیب بالای لب+ پایین شکم+ ران‌ها با نمره معیار 4 یا بالاتر می‌تواند روشی ساده و مقبول در تشخیص هیرسوتیسم بوده و در پژوهش‌های گسترده مورد استفاده قرار گیرد.