ارائه‌ی مدل آمایشی راهکارهای بهبود معیشت روستاییان با تأکید بر امنیت پایدار (محدوده‌ی اجرای CSP جازموریان در جنوب کرمان)

امروزه امنیت جوامع با ابعاد نظامی، معیشتی، محیطی و اجتماعی- فرهنگی جوامع پیوند خورده است و امنیت پایدار بدون تأمین اشتغال مطمئن و درآمدزا محقق نخواهد شد. جوامعی که امنیت پایدار و اقتصاد پایدار را به عنوان یک رسالت راهبردی نگاه می­کنند شناسایی، تقویت و بالفعل­سازی ظرفیت­های انسانی، سازمانی، فضایی- مکانی و... را برای تحقق اشتغال پایدار در پیش گرفته­اند. اجرای CSP در نواحی روستایی یکی از راهکارهای بین­المللی برای تحقق اقتصاد و محیط پایدار با رویکرد مشارکتی و آمایشی و منطقه­ای است که در سال‌های اخیر در نواحی روستایی ایران از جمله جازموریان در جنوب کرمان در حال اجراست. هدف تحقیق حاضر تحلیل عملکرد CSP جازموریان در زمینه اشتغال و ارائه‌ی مدلی مطلوب برای موفقیت بیشتر چنین برنامه­هایی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و داده­ها از روش کتابخانه­ای و میدانی با ابزار مشاهده و پرسشنامه گردآوری شدند. جامعه نمونه 8 روستای تحت اجرای CSP و 60  نفر از سرگروه­های توسعه عضو CSP می­باشد. روش تحلیل داده­ها استفاده از آزمون Anova و Tتک‌نمونه­ای در محیط SPSS است.یافته­های تحقیق نشان داد در اکثریت روستاها نرخ موفقیت اشتغال کمتر از 50 درصد بوده است، نتایج Anova نشان داد تفاوت معناداری بین مطلوبیت سیاست­های 4 گانه در زمینه‌ی اشتغال‌زایی وجود دارد و نتایج آزمون T نشان داد موفقیت مشاغل آموزش­محور بیش از مشاغل دیگر است. براساس یافته­های تحقیق سیاست آموزش­محور و سپس فضامحور نسبت به سیاست­های سازمان­محور و تجربه­محور در ایجاد اشتغال مؤثرتر بوده­اند. ارائه‌ی الگوی مطوب نیازمند تأکید بر نقاط قوت CSP و رفع ضعف­های آن است یعنی مدل مطلوب اشتغال و اقتصاد روستایی علاوه بر رعایت فرآیندی بودن، یکپارچگی و مشارکتی بودن باید براساس واقعیت­های انسانی و زیرساختی و مقتضیات محلی، معیارهای مکانی- فضایی و الگوی رفتاری ساکنان هر روستا باشد