اجرا و ارزیابی سامانۀ تصویربرداری فلورسنت قطبشی حین جراحی جهت تعیین مرز تومور به صورت ex-vivo با استفاده از سلول های بیان کنندۀ GFP مثبت

مقدمه: مطالعات اخیر نشان می­دهد که تعیین حاشیۀ دقیق تومور نقش به­سزایی در درمان سرطان دارد. برش­های ناقص تومور یک مشکل مهم بالینی در جراحی سرطان است. تصویر­برداری فلورسنت یک روش تجربی برای تجسم سلول­های سرطانی در طول عمل جراحی است. هدف از این مطالعه برداشتن کامل تومور با یک حاشیۀ مناسب به­معنای وجود کمترین بافت سالم با استفاده از دستگاه تصویر­برداری فلورسنت جراحی می­باشد. روش بررسی: در این مطالعه جهت کاشت تومورهای زیر جلدی در موش­های BALB/c ، ابتدا ردۀ سلولی 4T1 را GFP+  کرده و پس از پاساژ دادن به محل مورد نظر موش­ها تزریق شد. بعد از تصویر­برداری به­صورت in-vivo و ex-vivo، تومور جهت مقایسه با روش گلد­استاندارد به پاتولوژی فرستاده شد. یافته­ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد با داشتن تومور­هایی با متوسط اندازۀ 2.51±0.47cm3، حداقل میانگین و حداکثر میانگین حاشیۀ بدون تومور 0.14±0.04cm و 0.52±0.04cm به­دست آمد. از­طرفی بین شدت فلورسنت و تعداد سلول­های  GFPشده همبستگی معنی­داری وجود دارد  .(R2 = 0.99) بحث و نتیجه­گیری: در­نهایت تشخیص حاشیۀ تومور در مدل موش با موفقیت انجام شد. این مطالعه نشان می­دهد تصویر­برداری فلورسانس حین جراحی برای افزایش تعداد برش­های کامل تومور در بیماران مبتلا به سرطان پستان به­عنوان یک روش درمان حین جراحی معرفی می­شود.