اثر پرلیت، ورمی‌کمپوست و آکوازورب بر کاهش اثر تنش خشکی در ذرت دو منظوره 678

کمبود منابع آب و تنش خشکی یکی از مهم‌ترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، از جمله ایران است. استفاده از برخی مواد افزودنی مانند پلیمرهای سوپرجاذب می‌تواند به حفظ رطوبت خاک و استفاده بهینه از منابع محدود آب کمک نماید، این پژوهش به منظور تعیین اثر جاذب‌های رطوبتی، هواده و کودی‌ بر تخفیف اثرات تنش خشکی در ذرت رقم 678 انجام شد.‌‌ آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی‌ در سه تکرار‌ انجام و تیمارهای آزمایشی شامل پرلیت‌، ورمی کمپوست‌، جاذب رطوبتی آکوازورب و اعمال تنش آبی شامل سه دور آبیاری 40، 80 و 120 میلی‌متر تبخیر از تشتک استاندارد کلاس آ بود. ارتفاع بوته، تعداد دانه در ردیف، قطر بلال، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت در زمان برداشت فیزیولوژیک گیاه اندازه‌گیری شدند. کاربرد سه تیمار پرلیت، و‌رمی کمپوست و آکوازورب موجب افزایش معنی‌دار‌ شاخص‌های رشد و میزان عملکرد دانه شد. همچنین، مصرف پرلیت و آکوازورب با دور آبیاری 40 میلی‌تر تبخیر از تشتک،‌ بیش از تیمار ورمی‌کمپوست بر‌ عملکرد و اجزای عملکرد مؤثر بود و مصرف ورمی‌کمپوست‌ با دور‌ آبیاری ‌40 میلی‌متر‌ تبخیر از تشتک باعث افزایش عملکرد شد. بنابراین، استفاده از پلیمرهای پرلیت و آکوازورب‌ برای دستیابی به عملکرد مطلوب در ذرت رقم 678 در شرایط تنش خشکی توصیه‌ می‌شود.