اثر نانوذرة Fe2O4Zn (اکسید آهن-روی) بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر

اهدافعلی‌رغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آن‌ها بر سلامت انسان به‌طور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعة حاضر، بررسی اثر نانوذرة اکسید آهن- روی بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر بود. مواد و روش‌هارت‌های نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به سه گروه هشت‌تایی تقسیم شد. گروه نخست، گروه کنترل، 5/0 میلی‌لیتر سرم فیزیولوژی را به‌مدت هفت روز و گروه‌های دوم و سوم 5/0 میلی‌لیتر محلول نانوذرة اکسید آهن- روی را در غلظت‌های ppm100 و ppm 200 به‌مدت هفت روز دریافت کردند. تزریق به‌صورت درون صفاقی انجام‌گرفت و در روزهای دوم، هفتم و چهاردهم پس از شروع آزمایش، غلظت سرمی هورمون‌های TSH و T3 و T4 تعیین شد. در روز چهاردهم بافت تیرویید با بی‌هوشی عمیق خارج و بررسی بافت‌شناسی شد. یافته‌هاتزریق نانوذرة اکسید آهن- روی در غلظت‌های ppm 100 و ppm 200 باعث کاهش معنا‌دار سطح هورمون TSH در مقایسه با نمونه‌های کنترل شد (05/0>P). در سطح هورمونی T3 تغییر معنا‌داری مشاهده نشد (05/0P). تیمارهای حاوی نانوذره از لحاظ ویژگی‌های بافتی دارای خون‌رسانی شدیدتر، التهاب خفیف و اندازة فولیکول بزرگ‌تری بود که با افزایش غلظت نانوذره این آثار شدیدتر مشاهده شد. نتیجه‌گیریبا توجه به تغییرات مشاهده‌شده در سطح هورمون‌های تیروییدی و تغییرات بافت تیرویید می‌توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن- روی بر فعالیت غدة تیرویید اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات اکسید آهن- روی در دوزهای مختلف و زمان‌های مختلف در معرض قرارگیری با نانوذره ضروری به‌نظر می‌رسد.