اثر مهاری اسید اسکوربیک بر ایجاد وابستگی به هروئین در موش صحرایی

سابقه و هدف: شواهد زیادی در دست است که آزاد شدن دوپامین از انتهای نرون‌های دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی هنگام مصرف هروئین افزایش می‌یابد و اسید اسکوربیک، میزان آزاد شدن آن را تنظیم می‌کند. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر سه دوز مختلف اسیداسکوربیک بر وابستگی هروئین بود. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار از طریق جراحی استریل در ورید ژوگولار سمت راست کانول‌گذاری شدند. پس از طی دوره بهبودی، موش‌ها در سه گروه کنترل، هروئین و اسید اسکوربیک از طریق روش خود تزریقی وریدی دو پداله (پدال فعال و غیرفعال) هر روز در یک جلسه 2 ساعته، مطالعه شدند. طول مدت آزمایش بعد از بهبودی شامل 15 روز بود که 5 روز اول با گرسنگی و 10 روز باقی‌مانده بدون گرسنگی انجام شد. حیوان با زدن پدال فعال، در گروه کنترل ml 1/0 نرمال سالین ولی در گروه‌های دیگر ml1/0 محلول هروئین ( mg/ml25/0) دریافت می‌کرد. گروه اسید اسکوربیک شامل سه زیر گروه بود (c، b و a)؛ که 30 دقیقه قبل از خودتزریقی، به ترتیب مقادیر (mg/kg.IP700، 300 و 100) اسیداسکوربیک دریافت می‌کردند. یافته‌ها: تزریق اسید اسکوربیک تعداد پدال‌های فعال زده شده را به‌طور محسوسی کاهش داد و الگوی خودتزریقی هروئین را دچار تغییر نمود. نتایج تعداد پدال‌های فعال و غیرفعال (Mean±SEM) به قرار زیر است: نوع پدال گروه سالین گروه هروئین اسکوربات a اسکوربات b اسکوربات c غیرفعال 18/0±97/1 39/0±48/6 34/0±03/6 35/0±65/5 31/0±11/5 فعال 62/0±13/11 82/1±48/41 07/1±68/25 05/1±24/25 94/0±89/23 نتیجه‌گیری: تزریق اسید اسکوربیک اثر تقویتی و تشویقی هروئین را تضعیف کرده و از ایجاد وابستگی به آن جلوگیری می‌کند و در این رابطه تفاوتی بین دوزهای به‌کار رفته اسکوربات مشاهده نشد.