اثر معیار‌های مکانی بر ایجاد پتانسیل خطر آتش‌سوزی در جنگل‌های زاگرس

هرساله سطح زیادی از پوشش گیاهی موجود برروی زمین طعمه آتش­ سوزی می­شود. عامل­ های زیادی در عرصه­ های مختلف منابع طبیعی منطقه را برای ایجاد و گسترش آتش­ سوزی­ ها مستعد می­­ کنند. این عامل­ ها علاوه­ بر اینکه ماهیت متفاوتی دارند، میزان تأثیرشان نیز از منطقه­ ای به منطقه دیگر متفاوت است. پژوهش پیش­ رو با دو هدف تعیین میزان تأثیر معیارهای مکانی مختلف بر وقوع آتش ­سوزی و تعیین مناطق دارای پتانسیل خطر آتش‌سوزی با کمک روش تلفیقی فرآیند تحلیل سلسله­ مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی در ناحیه رویشی زاگرس واقع در شمال استان خوزستان انجام شد. پس از آنالیز نقشه­ های پایه، نقشه ­های نمایه معیارها ایجاد شدند و مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نقشه­­ های نمایه توپوگرافی، نمایه کاربری، نمایه اقلیمی، نمایه زیستگاه­های حساس و نقشه­ های نمایه پوشش گیاهی (سوخت) نشان داد که به­ ترتیب 15/55، 59/53، 10/75، 20/6 و 35/7 درصد از سطح کل منطقه مورد مطالعه در محدوده با پتانسیل خطر آتش ­سوزی خیلی زیاد و خطر زیاد قرار دارد. نتایج تجزیه ‌و تحلیل نقشه پتانسیل خطر آتش­ سوزی نشان داد که 8/64 درصد از کل منطقه در محدوده خطر آتش­ سوزی بسیار زیاد قرار دارد. نتایج صحت ­سنجی نیز نشان داد که 9/6 درصد از مناطق سوخته ­شده در محدوده با خطر بسیار زیاد و 67/3 درصد در محدوده با خطر زیاد قرار دارند، بنابراین نتایج پژوهش پیش ­رو نشان می­ دهد که ترکیبی از فرآیند تحلیل سلسله­ مراتبی و سیستم اطلاعات جغرافیایی می­ تواند برای تعیین مناطق دارای پتانسیل آتش­ سوزی کارآمد باشد.