اثر متقابل سیستم نیتررژیک و سیکلواکسیژناز-۲ بر سطح سرمی لپتین در درد نوروپاتی دیابتی در موش صحرائی نر

مقدمه: درد نوروپاتی دیابتی نوعی درد مزمن است که با حساسیت بیش ‌از حد نسبت به محرک‌های غیر آسیب‌رسان (آلودینیا) و محرک‌های آسیب‌رسان (هایپرآلژزیا) مشخص می‌شود. مطالعات مختلف نشان می‌دهند، در نوروپاتی دیابتی نیتریک اکساید، پروستاگلاندین 2 E، سایتوکاین های پیش ‌التهابی و آدیپوسایتوکاین ها مانند لپتین افزایش می‌یابند. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آنزیم سیکلواکسیژناز-2 و سیستم نیتررژیک بر سطح سرمی لپتین در درد نوروپاتی دیابتی بوده است. روش‌ها: دیابت در موش‌های بزرگ آزمایشگاهی با استفاده از استرپتوزوتوسین (mg/kg ۶۰، داخل صفاقی) القاء شد. موشهای دیابتی با استفاده از داروهای سلکوکسیب mg/kg) 5)، ال-آرژینین  mg/kg) 50 ( و  mg/kg)50) L-NAME به‌صورت جداگانه و ترکیب سلکوکسیب با ال‌-آرژینین و سلکوکسیب با L-NAME تحت درمان قرار گرفتند. سپس سطح سرمی لپتین ۱۴ روز پس از القای دیابت مورد سنجش قرار گرفت. یافته‌ها: به غیر از گروه دریافت‌کننده ال-‌آرژینین در سایر گروه‌ها کاهش معنی‌داری در سطح سرمی لپتین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/001>p). سطح سرمی لپتین در گروه دریافت‌کننده ال-‌آرژینین به‌طور معنی‌داری افزایش یافت.  نتیجه­‌گیری: مهار سیکلواکسیژناز-‌2 سبب کاهش سطح لپتین شده که بخشی از این تأثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می‌باشد.