اثر شاخص‌های تن‌سنجی در پیش بینی عوامل خطرزای بیماری‌های قلبی- عروقی در کودکان و نوجوانان

زمینه: از آنجا که عوارض چاقی شکمی بیش از چاقی عمومی است، امروزه اندازه گیری نمایه توده بدنی(BMI) و دورکمر(WC) به صورت توام برای پیشگویی خطرات ناشی از چاقی در بزرگ سالان به کار می روند. اما اطلاعات چندانی دررابطه با این موضوع در کودکان و نوجوانان در دست نیست. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر شاخص های تن سنجی برای پیشگویی عوامل خطرزای بیماری های قلبی-عروقی (CVD) در کودکان و نوجوانان دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 بر روی 3432 کودک و نوجوان مبتلا به اضافه وزن یا چاق مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. شش عامل خطرزای CVDدر آنها بررسی و ثبت شد. در اولین مرحله از تحلیل آماری، WC و BMI به عنوان متغیرهای پیوسته در پیشگویی عوامل خطر CVD مورد استفاده قرار گرفتند. در مرحله دوم، افراد مورد مطالعه در دو گروه چاق و مبتلا به اضافه وزن تقسیم شدند و در هریک از این دو گروه، عوامل خطرزا بین دو گروه دارایWC بالا و پایین تر از صدک 75 بر اساس سن و جنس مقایسه شدند. یافته ها: هنگامی که WC و BMIدر یک مدل رگرسیون مشابه برای پیشگویی عوامل خطرزای CVD به کار رفتند، میزان افزایش واریانس نسبت به آنچه که با کاربرد BMI یا WC به تنهایی به دست آمده بود معنی دار نبود. هنگامی که WC و BMI به صورت گروه بندی شده به کار رفت،WC اطلاعات بیش تری را در مورد خطر CVD نسبت به کاربرد BMI به تنهایی در اختیار قرار داد، به عنوان مثال در گروه مبتلا به اضافه وزن (بر اساس BMI)، میانگین فشارخون سیستولیک در زیر گروه دارای WC بالا، به ترتیب 5/8±3/111 و در زیر گروه WC پایین 5/8±1/113 میلی متر جیوه بود(04/0=p). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر نقش چاقی شکمی در افزایش احتمال ابتلا به عوارض چاقی در کودکان و نوجوانان تأکید نمود. پیشنهاد می شود که همانند بزرگ سالان، اندازه گیری WC هم علاوه بر BMI برای ارزیابی عوامل خطرزای بیماری های مزمن به ویژه بیماری های قلبی عروقی در کودکان و نوجوانان در نظر گرفته شود.