اثر رقم و تناوب زراعی بر بیماری ریشه سرخی پیاز در اصفهان

بیماری ریشه سرخی ناشی از قارچ (syn. Pyrenochaeta terrestris)Phoma terrestris، موجب وارد آمدن خسارات کمی و کیفی به محصول پیاز در اصفهان می­گردد. در این مطالعه، ارزیابی اثر تناوب زراعی بر کاهش بیماری ریشه سرخی، در دو سال زراعی متوالی 88-1387 و در دو منطقه­‏ی مهم پیازکاری اصفهان شامل براآن و قهدریجان روی دو رقم غالب منطقه شامل تگزاس ارلی گرانو و یلو سوییت اسپانیش با بازدید از 441 مزرعه‏ی پیاز با تعیین درصد آلودگی و شدت بیماری انجام گردید. تناوب غلات با کم ترین درصد آلودگی و شاخص بیماری نسبت به سایر تناوب­ها، از بهترین تناوب‏ها در این پژوهش بشمار می­رود. هم‏چنین، باغاتی که اخیراً به زمین زراعی تبدیل گشته­اند، از شدت 83/2 درصدی برخوردار بودند. درصد آلودگی پیاز در تناوب با سبزی و صیفی، یونجه و هنگامی که پیاز در چهار سال اخیر بیش از یکبار کشت شده بود به ترتیب 66/17، 27 و 16/36% بود. هم‏چنین نتایج حاصله از بررسی آلودگی ارقام مورد کشت به بیماری ریشه سرخی نشان داد که رقم تگزاس ارلی گرانو با شدت آلودگی 5/20% در مقایسه با رقم یلو سوییت اسپانیش با 78/24 درصد از شدت آلودگی کمتری برخوردار بود.