اثر دپوپروورا بر میزان افسردگی در مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی شهرستان بابل

چکیده زمینه و هدف: رشد سریع جمعیت در قرن اخیر تهدیدی برای زندگی انسان است و تنظیم خانواده تأثیر به‌سزایی بر سلامت خانواده داشته است. حدود 13 میلیون زن در سراسر جهان از دپو پروورا بعنوان روش پیشگیری استفاده می‌کنند. مطالعات متفاوت بصورت متناقض ایجاد و تشدید افسردگی را در مصرف کنندگان دپو پروورا و بعضی مقالات نیز بی اثر بودن روی خلق را گزارش کرده‌اند. بنابراین بررسی اثرات دپو پروورا روی خلق ارزشمند است. از آنجائیکه افسردگی در زنان می‌تواند موجب وقوع واکنشهای جسمی، روانی و اجتماعی عمده‌ای شود، لذا بر آن شدیم مطالعه‌ای در این زمینه انجام دهیم. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در آن 64 زن تحت پوشش خدمات تنظیم خانواده مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بابل، پرسشنامه‌ای را مشتمل بر اطلاعات دموگرافیک در قبل از تزریق دپو پروورا و پرسشنامه استاندارد بک را در قبل و 3 ماه بعد از تزریق دپو پروورا تکمیل نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌های این تحقیق از آزمون دقیق فیشر و ویلکاکسون استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین نمره علائم افسردگی قبل از تزریق دپو پروورا 2/8±50/6 و بعد از تزریق آن6/6±50/4 بود که تفاوت معنی‌داری داشت (001/0p=). بین سن، تحصیلات، رضایت از شغل همسر، کمک همسر در امور منزل، رضایت از زندگی زناشویی، نوع خانواده، کفایت درآمد خانواده، سابقه سقط جنین، نتیجه حاملگی اخیر، رضایت از ارتباط با پدر و مادر در زمان کودکی، رضایت از ارتباط با خانواده خویش، رضایت از ارتباط با دوستان و آشنایان، حمایت از طرف والدین و اقوام، حوادث نگران کننده در یکسال گذشته با افسردگی قبل و بعد از مصرف دپو پروورا رابطه معنی‌داری وجود نداشت. در حالیکه بین رضایت از خانواده همسر (034/0p=) و سابقه خلق افسرده (026/0p=) با افسردگی قبل از مصرف دپو پروورا، و احساس از دست دادن استقلال خود با افسردگی قبل و بعد از مصرف دپو پروورا به ترتیب رابطه معنی‌داری وجود داشته است (001/0p= و 024/0p= به ترتیب). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش و عدم تأثیر دپو پروورا در افزایش علائم افسردگی، می‌توان با مشاوره مناسب زنان در قبل از تزریق میزان استفاده از آن را افزایش داد. کلید واژه‌ها: افسردگی، دپو پروورا (دپومدروکسی پروژسترون استات)، تست بک وصول مقاله: 1/3/89 اصلاحیه نهایی: 16/11/89 پذیرش مقاله: 25/2/90