اثر حفاظتی مسنا در برابر سمیت ناشی از سیکلوفسفامید روی هیستومورفومتری جفت موش صحرایی

    سیکلوفسفامید دارویی رایج در شیمی درمانی است اما عوارض جانبی سمی داشته و از داروهای مختلف برای جلوگیری این اثرات جانبی استفاده می­شود.  هدف از این مطالعه، بررسی اثرات محافظتی مسنا در برابر سمیت ناشی از سیکلوفسفامید در بافت جفت موش صحرایی می­باشد.  15 سر موش صحرایی آبستن به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند: 1) کنترل (سرم فیزیولوژی)، 2) سیکلوفسفامید (mg/kg15)، 3) سیکلوفسفامید (mg/kg15) و مسنا (mg/kg100).  داروها روز سیزدهم آبستنی تجویز و موش­ها در روز بیستم آبستنی آسان­کشی شدند.  جفت­ها جدا و در محلول فیکساتیو غوطه­ور شدند.  از جفت­ها مقاطع 5 میکرومتری تهیه و پس از رنگ­آمیزی عمومی و اختصاصی با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.  سیکلوفسفامید وزن و طول قطرهای جفت را کاهش داد.  در سطح بافتی، موجب کاهش ضخامت لایه­های لابیرنت و بازال، نکروز و پرخونی آن­ها، کاهش تعداد سلول­های غول­پیکر و جمع­شدگی هسته­ی آن­ها شد (05/0P<).  مسنا روی مورفومتری جفت نسبت به گروه سیکلوفسفامید اثر معنی­دار نداشت (05/0P>) اما در سطح بافتی به طور معنی­داری توانست ضخامت نواحی لابیرنت و بازال و تعداد سلول­های غول­پیکر را افزایش دهد (05/0P<).  همچنین توانست مانع از جمع شدگی هسته و نکروز سلول­های غول­پیکر و اسپانژیوتروفوبلاست در لایه­ی بازال شود و پرخونی در ناحیه­ی لابیرنت را کاهش دهد (05/0P<).  گروه­های سولفیدریل مسنا احتمالاً با آکرولئین (عامل اصلی سمیت سیکلوفسفامید) واکنش داده و آن را به ترکیبات غیر­سمی تبدیل می­کنند.  مسنا بدین طریق ممکن است بافت جفت موش صحرایی را در برابر اثرات سمی سیکلوفسفامید محافظت کند.