اثر تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع2

زمینه و هدف: دیابت، اختلالی متابولیکی با ویژگی هیپرگلیسیمی و نارسایی عملکرد انسولین درون زاد، یکی از شایع ترین بیماری های متابولیکی است. رتینول اتصالی به پروتئین چهار (RBP-4) آدیپوکاینی است که غلظت سرمی آن در افرادی مقاوم به انسولین یا دیابت نوع دو، افزایش می یابد و در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز نقش دارد. هدف پژوهش بررسی اثر تمرین مقاومتی بر غلظت سرمی RBP-4 و شاخص مقاومت انسولینی در موش های صحرایی نر دیابتی نوع دو بود. مواد و روش کار: هجده سر موش صحرایی نر 8 هفته ای نمونه پژوهش انتخاب شدند. دیابت با استفاده از داروی نیکوتین آمید و استرپتوزتوسین القا شد. پنج روز پس از تزریق، گلوکز خون اندازه گیری شد و موش هایی که گلوکز ناشتایی آن ها بین 126-400 میلی گرم در دسی لیتر بود، نمونه های دیابتی در نظر گرفته شدند. موش ها تصادفی و بر اساس همگن سازی وزن بدن در دو گروه کنترل و مقاومتی قرار گرفتند. یک ماه پس از القای دیابت، برنامه تمرینی 8 هفته ای صعود از نردبان، انجام شد در حالی که موش های گروه کنترل به صورت بی تحرک در قفس ماندند. مقادیر گلوکز، انسولین، RBP-4 و شاخص مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. یافته ها: مقادیر سرمی RBP-4{(9±3/57 به 12±9/70(ng/ml)) (007/0p=)}، گلوکز{(36±8/234 به 16±5/324(mg/dL))001/0p=)}، انسولین {(8/0±5/5  به 66/0±7/6 (µmol/L) )، (002/0p=)} و شاخص مقاومت انسولینی {(3/0±11/0 به 2/0±18/0 (HOMA-IR) )، (002/0p=)} در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کرد. نتیجه گیری: یافته های نشان داد تمرین مقاومتی مقادیر گلوکز، انسولین و RBP-4 را در موش های دیابتی نوع 2 کاهش می دهد و مقاومت به انسولین را بهبود می بخشد بنابراین به نظر می رسد این نوع تمرین هم می تواند برای بیماران دیابتی نوع 2 مفید باشد.