اثر تمرین ترکیبی بر میزان گیرنده‌های نیکوتینی استیل‌کولین در تارهای عضلانی تندانقباض و کندانقباض موش صحرایی نر ویستار

اهداف: گیرنده­های نیکوتینی استیل‌کولین، پروتئین­های کامل غشایی و اعضای اصلی سرگروه کانال یونی دریچه لیگاندی هستند که عمل انتقال سیناپسی را در اتصالات عصبی- ‌عضلانی تعدیل می­کنند. هدف از این پژوهش مقایسه اثر تمرین ترکیبی بر میزان گیرنده‌های استیل‌کولین نیکوتینی در تارهای عضلانی تندانقباض و کندانقباض موش صحرایی نر بود. روش‌ها: در این پژوهش تجربی، 16 سر موش نر ویستار از هفته دهم زندگی تحت تمرینات ترکیبی قرار گرفتند. این حیوانات تحت شرایط محیطی کاملاً مشابه به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی کنترل و تمرین ترکیبی تقسیم شدند. تمرین ترکیبی شامل دو تمرین استقامتی و مقاومتی بود که به‌مدت 12 هفته و به‌طور همزمان انجام شد . 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات با ترکیبی از کتامین و زایلوکائین بیهوش شدند و عضله درشت‌نی قدامی و نعلی آنها جدا شد. میزان گیرنده­های نیکوتینی استیل‌کولین با کیت الایزا اندازه‌گیری شد. برای مقایسه تاثیر تمرین بر دو نوع تار از آزمون آماری T مستقل در نرم‌افزار آماری SPSS 16.0 استفاده شد. یافته ­ها: اختلاف میزان گیرنده­های نیکوتینی استیل‌کولین در عضله کندانقباض گروه ترکیبی (0/61±3/49 pg/mg) نسبت به گروه کنترل (0/51±1/87 pg/mg) و همچنین اختلاف میزان گیرنده­ها در عضله تندانقباض گروه ترکیبی (0/42±1/49 pg/mg) نسبت به گروه کنترل (0/51±2/89 pg/mg) معنی‌دار بود (0/001=p). نتیجه­ گیری: انجام یک دوره برنامه ترکیبی موجب افزایش میزان گیرنده‌های نیکوتینی استیل‌کولین در عضلات تندانقباض (درشت‌نی) و کندانقباض (نعلی) موش صحرایی می‌شود.