اثر تغذیه با سطوح مختلف لاکتوفرین گاوی بر عملکرد رشد و فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس تاس‌ماهی سیبری جوان

    این مطالعه با هدف بررسی اثرات استفاده از لاکتوفرین به صورت خوراکی روی پارامترهای رشد و ایمنی غیر‌اختصاصی تاس‌ماهی سیبری انجام گردید.  به این منظور شش جیره با سطوح مختلف شامل 0، 100، 200، 400، 800 و 1600 میلی‌گرم لاکتوفرین در هر کیلوگرم غذا تهیه شد و ماهیان با وزن متوسط اولیه 2/0±3/26 گرم به مدت 8 هفته با جیره‌های مذکور تغذیه شدند.  برای سنجش شاخص‌های رشد با فاصله 2 هفته تا انتهای آزمایش، طول کل و وزن در تیمار‌های مختلف اندازه‌گیری شد.  در انتهای آزمایش، برای سنجش میزان پارامترهای ایمنی غیراختصاصی از ماهیان خونگیری به عمل آمد و از موکوس آنها نمونه‌برداری شد.  پارامترهای رشد ماهیان شامل وزن نهایی، فاکتور وضعیت (CF)، وزن کسب شده (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) در طول مدت آزمایش در تیمار‌های مختلف اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (05/0P>).  همچنین تعداد گلبول‌های سفید و درصد افتراقی گلبول‌های سفید شامل مونوسیت، ائوزینوفیل، نوتروفیل و لنفوسیت در تیمارهای مختلف با تغییر سطح لاکتوفرین جیره اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (05/0P>).  اختلاف معنی‌داری در فعالیت لایزوزیم سرم و موکوس ماهیان تغذیه شده با سطوح مختلف لاکتوفرین نیز مشاهده نشد (05/0P>).  میزان ترشح موکوس در ماهیانی که از 400 میلی‌گرم لاکتوفرین تغذیه کرده بودند به صورت معنی‌داری نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت (05/0P<).  با توجه به افزایش معنی‌دار ترشح موکوس در تیمار‌های تغذیه کرده از لاکتوفرین این گونه به نظر می‌رسد که پتانسیل لاکتوفرین جهت استفاده به عنوان یک تحریک کننده سیستم ایمنی در تاس‌ماهی سیبری بسیار کم می‌باشد ولی نیاز به مطالعات بیشتر و اندازه‌گیری سایر پارامترهای ایمنی مرتبط دارد.