اثربخشی طرح‌واره‌ درمانی بر رفتارهای ایذایی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌های یادگیری

هدف این تحقیق بررسی اثربخشی طرح‌واره­ درمانی بر رفتارهای ایذایی دانش­آموزان مبتلا به اختلال‌های یادگیری شهر مراغه بود. این مطالعه نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر مراغه در سال تحصیلی 94-95 بود. از میان جامعه مذکور، تعداد 45 نفر به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به دو گروه آزمایشی و یک گروه گروه کنترل تقسیم شدند. سپس گروه آزمایش در 20 جلسه هر هفته یک جلسه 45 دقیقه ای تحت طرح­واره­ درمانی قرارگرفتند. به منظور تشخیص اختلالات یادگیری از پرسش­نامه مشکلات یادگیری کلورادو و به منظور تشخیص رفتارهای ایذایی، از مقیاس درجه بندی تشخیص اختلال رفتارهای ایذائی دانش‌آموزان استفاده شد. داده‌ها با تحلیل کوواریانس یک راهه و چند راهه مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد طرح­واره­ درمانی یانگ به طور معناداری منجر به کاهش رفتارهای ایذایی دانش‌آموزان می­گردد. این نتایج تلویحات مهمی در زمینه آموزش و خدمات مشاوره‌ای به‌عنوان بخشی از درمان برای دانش­آموزان با اختلالات یادگیری ارائه می­دهد.