اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر احساس شادکامی و امید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو (پیسی)

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر به شیوه‌ی گروهی بر افزایش شادکامی و امید در بیماران مبتلا به ویتیلیگو (پیسی) بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری را کلیه‌ی مردان و زنان مراجعه‌کننده‌ی مبتلا به ویتیلیگو در شهرستان کاشمر تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب شدند. به ‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و همکاران استفاده شد. جهت تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس) استفاده شد. یافته‌های به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات شادکامی و امید در پس‌آزمون گروه آزمایش به‌طور معناداری از میانگین نمرات پس‌آزمون در گروه کنترل بالاتر است. بر اساس یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت که روان‌درمانی مثبت‌نگر به شیوه‌ی گروهی در افزایش امید و شادکامی در بیماران ویتیلیگو مؤثر است.