اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شهرکرد در سال 1394

مقدمه: افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مشکلات فراوانی در تنظیم هیجان و کیفیت زندگی دارند. از این‌ رو هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در بهبود تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی شهرکرد در سال 1394 بود. مواد و روش ‌ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش ‌آزمون-پس ‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در پژوهش حاضر را زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه ‌کننده به مراکز روان شناسی و مشاوره شهرکرد در سال 1394 تشکیل می­ دهند که پس از فراخوان پژوهشگران مبنی بر تشکیل یک دوره درمانی، داوطلب شرکت در پژوهش شدند. افراد نمونه در وهله نخست به‌ صورت نمونه ‌گیری در دسترس و با دارا بودن معیارهای ورود چون تشخیص شخصیت مرزی بر اساس DSM-IV-TR، حداقل تحصیلات دیپلم، دامنه سنی 20 تا 40 و داشتن حداقل یک ‌بار اقدام به خودکشی در گذشته انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل(10 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه، 5/1 ساعته در معرض رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفتند، اما گروه کنترل مداخله ‌ای دریافت نکردند. ابزارهای به کار گرفته‌ شده، مقیاس تنظیم هیجان و پرسش نامه کیفیت زندگی بود. برای تحلیل داده ‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس و نرم ‌افزار SPSS vol.18 استفاده شد. یافته ‌های پژوهش: نتایج نشان داد که بین گروه کنترل و آزمایش، در تنظیم هیجان(P=0.01, F=7.61) و کیفیت زندگی(P=0.001, F=13.68) تفاوت معناداری وجود دارد. بحث و نتیجه‌گیری: لذا می‌ توان نتیجه گرفت که رفتار درمانی دیالکتیکی موجب بهبود تنظیم هیجان و کیفیت زندگی زنان مبتلا به اخلال شخصیتی مرزی شده است.