اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد (ACT) بر اختلال استرس پس آسیبی (PTSD)، سبک مقابلهای و خودکارآمدی در دختران مبتلا به سوگ نابهنجار

مقدمه: درمان PTSD از چالش انگیزترین موضوعات بالینی و بهداشت روانی است. با توجه به هزینه‌های متعدد ناشی از آن، بازبینی پیشینۀ تحقیقی برای دستیابی به سودمند‌ترین گزینه‌های درمانی ضروری به‌نظر می‌رسد. لذا، هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر PTSD، سبک مقابله‌ای و خود‌کارآمدی در دختران مبتلا به سوگ نابهنجار بود. روش: تحقیق از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دختران داغدیده تحت سرپرستی بهزیستی کرمانشاه در 1394 بود، که براساس معیارهای ورود به پژوهش، معیارهای تشخیصی DSM-V و پرسش‌نامه‌های تأثیر حوادث کودکان، سوگ کودکان، سبک‌های مقابله‌ای و خودکارآمدی ارزیابی و نمرات مقیاس‌ها به‌عنوان خط پایه تعیین شد. افرادی‌که دارای بالاترین نمرات بودند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی به گروه‌های آزمایش و گواه (12=2n=1n) تقسیم شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه مداخلۀ درمانی هفتگی 120 دقیقه­ای را دریافت نمود اما گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. اطلاعات به‌دست آمده با 19-SPSS و با روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چند‌متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادکه تفاوت معناداری بین گروه‌های آزمایش و گواه در نمرات کلی PTSD، مؤلفه‌های افکار مزاحم و اجتناب، و خودکارآمدی وجود دارد (05/0>P). همچنین، در سبک‌های مقابله‌ای مسأله‌مدار(T) و اجتنابی(A) تفاوت معناداری بین گروه‌ها مشاهده گردید (05/0>P) اما این تفاوت در مقابله هیجان‌مدار(E) معنادار نبود (05/0