اثر‌بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان کارکنان نیروی انتظامی

اهداف: نیروهای مسلح کشور به لحاظ ویژگی‌های ذاتی حرفه نظامی، بیش از کارکنان سایر مشاغل در معرض آسیب‌‌های روانی قرار می‌گیرند. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر‌بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان کارکنان نیروی انتظامی بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری یک‌ماهه، در کلیه کارکنان نیروی انتظامی استان گلستان در سال ۱۳۹۵-۱۳۹۴ انجام شد. با روش نمونه‌گیری هدفمند، ۶۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در ۲ گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده‌ها از سیاهه نشانه‌های اختلالات روانی (SCL-۹۰-R) استفاده شد. داده‌ها نیز با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره با کمک نرم‌افزار SPSS ۲۲ تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مرحله پس‌آزمون، ۱۲/۸% بر امتیاز شکایت جسمانی، ۲۴/۳% بر وسواس، ۹/۱% بر حساسیت بین‌فردی، ۸/۲% بر افسردگی، ۱۱/۸% بر ترس مرضی و ۱۰/۲% بر روان‌پریشی تأثیر داشت (۰/۰۰۱P<). این مداخله درمانی در مرحله پیگیری ۹/۹% بر شکایت جسمانی، ۲۵/۲% بر وسواس، ۷/۲% بر حساسیت بین‌فردی، ۱۲/۴% بر افسردگی و ۱۰/۶% بر ترس مرضی مؤثر بود (۰/۰۰۱P<). نتیجه‌گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد مختلف سلامت روان کارکنان نیروی انتظامی مؤثر است.