اثرات آللوپاتیک چاودار (L. Secale cereale) روی ذرت شیرین (Zea mays L.) و برخی علف¬های هرز مهم آن

           به منظور بررسی اثرات آللوپاتیک چاودارروی جوانه­زنی بذر و رشد گیاهچه­های ذرت شیرین و برخی علف­های هرز مهم آن از جمله تاج­خروس ریشه قرمز، سلمه­تره، قیاق و ارزن، آزمایشی در دو بخش آزمایشگاهی و گلخانه­ای در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی (RCBD) با چهار تکرار اجرا گردید. در بخش آزمایشگاهی از غلظت­های مختلف عصاره آبی اندام­های هوایی چاودار (0، 5/2، 75/3 و 5 گرم ماده خشک چاودار در 100 میلی لیتر آب مقطر) و در بخش گلخانه­ای از سطوح مختلف ماده خشک اندام­های هوایی چاودار (. ، 4 ، 8 ، 16 و 32 گرم ماده خشک چاودار در یک کیلوگرم خاک) استفاده شد. عصاره آبی چاودار اثر منفی روی جوانه زنی و رشد گیاهچه علف­های هرز داشت، طوریکه در بخش آزمایشگاهی به ترتیب باعث کاهش 7/84، 75، 3/53 و 31 درصدی جوانه زنی بذور ارزن، سلمه تره، قیاق و تاج خروس ریشه قرمز در بالاترین غلظت عصاره نسبت به شاهد گردید. حال آنکه روی بذور ذرت شیرین اثر منفی مشاهده نشد. بیوماس چاودار در تیمار 32 گرم باعث کاهش 8/79، 75، 8/72 و 3/68 درصدی ظهور گیاهچه­های سلمه تره، قیاق، تاج خروس ریشه قرمز و ارزن در شرایط گلخانه­ای گردید. بیوماس چاودار درصد سبزشدگی این علف­های هرز را نیز کاهش داد. وزن خشک و طول ریشه و ساقه سلمه تره و تاج خروس ریشه قرمز نیز کاهش قابل توجهی در تمام سطوح چاودار نشان داد. در نهایتً اینکه بقایای چاودار پتانسیل بالایی در سرکوب علف­های هرز مورد نظر داشت، بدون آنکه اثر سوئی روی ذرت شیرین داشته باشد.