آسیب‌‌های ناشی از سر سوزن و اجسام تیز و عوامل خطرساز آن (آستارا- 1385)

سابقه و هدف: آسیب‌‌های ناشی از سر سوزن هنوز یکی از منابع عمده عفونت‌های بیمارستانی بوده و شیوع فزاینده و روبه رشد بیماریهای منتقل شونده از راه خون و مایعات بدن از جمله آلودگی به ویروسHIV نگرانیهای عمده‌ای در پرسنل بهداشتی - درمانی ایجاد کرده است. این مطالعه به منظور تعیین میزان آسیب ناشی از سر سوزن و اجسام تیز و عوامل خطرساز آن در پرسنل درمانی - بهداشتی آستارا انجام گردید.مواد و روشها: این مطالعه از نوع مقطعی بوده و 90 نفر از پرسنل درمانی و بهداشتی دو بیمارستان و مراکز بهداشتی شهر آستارا شامل ماما، پرستار، پزشک، دندانپزشک، تکنسین آزمایشگاه و اتاق عمل، بهیار و پرسنل بیهوشی به پرسشنامه مربوط به رخداد آسیب ناشی از سر سوزن و اجسام تیز و برخی عوامل بالقوه خطرساز پاسخ دادند. یافته ها: میزان آسیب ناشی از سر سوزن 9/1 به ازاء هر شخص در سال تعیین شد. 67 درصد پرسنل حداقل یکبار در طی سال گذشته آسیب ناشی از سر سوزن داشتند و فقط 20 درصد آنان هیچ موردی از آسیب ناشی از سر سوزن در کل دوره شغلیشان نداشتند. آنالیز رگرسیون لجستیک چند گانه نشان داد مهم‌ترین عامل خطر آسیب‌ ناشی از سر سوزن، کار کردن در شیفت شب بود(8/4- 5/1 :CI 95% و 5/2:OR). سایر عوامل خطر عبارت بودند از: عدم دریافت آموزش (4/3- 1/1 :CI 95% و 89/1:OR)، تعداد بیماران تحت مراقبت در هر روز یا شب (8/2- 1/1 CI: 95% و 81/1:OR) و گذاشتن درپوش سوزن بعد از تزریق (3/2- 1/1 :CI 95% و 67/1:OR).نتیجه‌گیری: میزان آسیب ناشی از سر سوزن و اجسام تیز در بین پرسنل بهداشتی - درمانی شهر آستارا نسبتاً بالاست و اهمیت آن در گسترش بیماریهای منتقله از راه خون از جملهHIV، هپاتیتB و C میباشد. مهم‌ترین عامل خطرساز این آسیب شب‌کاری و عدم دریافت آموزش بوده است. لذا آموزش در زمینه توجه به پیشگیری از آسیب‌های ناشی از سر سوزن به خصوص برای شب‌کاران توصیه میشود.