آثار جداگانه و برهم‌کنشی فرومون‌های جنسی موش صحرایی ماده با رفتار‌های جنسی و والدینی، بر سطح پلاسمایی هورمون تستوسترون در موش صحرایی نر نژاد ویستار

مقدمه: فرومون‌‌ها نقش عمده‌ای در رفتارهای جنسی و اجتماعی بسیاری از جانوران داشته, قادرند بر فیزیولوژی تولید مثلی پستانداران اثر بگذارند. منبع اصلی فرومون‌ها، ادرار و ترشحات پاراکراینی می‌باشد. به لحاظ سیستم نورواندوکرینی, هورمون تستوسترون یک پارامتر مطمئن برای اندازه‌گیری و مقایسه‌ی تأثیر فرومون‌‌ها بر رفتارهای جنسی می‌باشد. در مطالعه‌ی تحقیق حاضر از 8 موش برای خون‌گیری استفاده شد (n= 8) که از این 8 موش در 13 نوبت خون‌گیری به عمل آمد و 13 گروه جداگانه برای تجزیه و تحلیل آماری در نظر گرفته شدند. به کمک قفس مخصوصی، تأثیر فرومون‌های جنسی بدون دخالت تحریک‌های حسی از جمله بینایی، شنوایی و لامسه بر هورمون تستوسترون، اندازه‌گیری شده است (گروه دوم- ng/mL 38/0±58/3). در صورتی که موش‌های ماده در کنار نر‌‌ها قرار بگیرند، سطح پلاسمایی هورمون تستوسترون آن‌ها نسبت به زمانی که فقط فرومون ماده‌‌ها را دریافت می‌کنند، بیشتر افزایش می‌یابد (گروه سوم- 1 0/0 p