بررسی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید بستری شده در بیمارستان لقمان حکیم در سال 1368

چکیده بیماری آرتریت روماتوئید ناخوشی مزمن سیستمیک میباشد که با آرتریت متقارن مفاصل، بویژه مفاصل کوچک دستها،مشخص میشود.بیماری در زنان شایعتراست .بیشتر در دهه های چهارم و پنجم زندگی بروز میکند و یک درصد کل جمعیت جهان، مبتلا میباشند.این تحقق برای بررسی آماری بیماری آرتریت روماتوئید (ازنظر اپیدمیولوژی)، نشانه شناسی، و پیش آگهی) و مقایسه موثرتر بیماری بعمل آمده است .برای این منظور، پرونده 106 بیماری که در سال 1368 در بیمارستان لقمان حکیم با تشخیص آرتریت روماتوئید بستری بودند،مورد ارزیابی قرار گرفت نتایج حاصله نشان میدهد که دوسوم بیماران مونث هستند و نیمی از کل بیماران در دهه های چهارم و پنجم زندگی قرار دارند.بیش از سه چهارم بیماران دچار خشکی صبحگاهی بودند که بیش از یک ساعت طول میکشیده است .ضمن اینکه مدت صبحگاهی متناسب با شدت بیماری بوده است . مفاصل بین انگشتی پروگزیمال دستها،مفاصل مچ دستها، و مفاصل متاکارپوفالنژیال بیشتر از سایر مفاصل درگیر بودند و درگیری مفاصل بین انگشتی دیستال دستها نادر بود.درسه چهارم بیماران آرتریت بصورت متقارن دیده میشد.ندولهای پوستی درسی درصد بیماران به چشم میخوردند و حدود 10 آنها علائم سندرم شوگرن داشتند، درحالیکه در بررسیهای دیگر شیوع سندرم شوگرن در بیماری آرتریت روماتوئید تاسی درصد گزارش شده است . شایعترین علامت رادیولوژیک دراین بیماران، تورم بافت نرم و تجمع مایع مفصلی بود.نیمی از بیماران دچار آنمی بودند.گویچه های سفید خون در دوسوم بیماران درحدود نرمال بودند.سدیمان بالای ده میلی متر درساعت اول در دوسوم بیماران دیده شد.اما میزان سدیمان باشدت بیماری رابطه ای نداشت چهارپنجم بیماران تست فاکتورروماتوئید مثبت داشتند.نکته جالب اینکه 85 بیماران تنها بااستراحت و تجویز آسپیرین 4/5(گرم روزانه) بهبود یافتند.و کلا 95 " بیماران بااستراحت و تجویز داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی به فاز فروکش رفتند .