بررسی تأثیر دو روش الگودهی ویدئویی و زنده بر فراگیری، یادداری و انتقال مهارت پرتاب کردن در کودکان مبتلا به اوتیسم

زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم با مشکلات در زمینه عملکرد اجتماعی و ارتباطات و وجود رفتارهای تکراری و قالبی مشخص شده است. در سال های اخیر پژوهش های بسیاری بیانگر وجود اختلال در مهارت های حرکتی ظریف و درشت، برنامه ریزی حرکتی و هماهنگی حرکتی در افراد مبتلا به اوتیسم می باشند، همچنین نشان داده شده است که یادگیری مشاهده‏ای روش موثری برای آموزش انواع مهارت ها به کودکان مبتلا به اوتیسم می باشد. مواد و روش ها: تکلیف به کار رفته در این مطالعه مشابه تکلیف مورد استفاده توسط جیویاکوفسکی، وولف و همکاران (2006) بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که تنها در مرحله یادداری تفاوت معنی داری بین گروههای الگودهی ویدئویی، زنده و کنترل وجود دارد و تفاوت معنی داری بین این سه گروه در مراحل فراگیری و انتقال مشاهده نشد. نتایج آماری نشان داد اثر اصلی متعلق به بلوک ها معنی دار بود در حالی که اثر اصلی متعلق به گروه معنی دار نبود.