اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچ کش ها در مبارزه با عامل بیماری زغالی بلوط در شرایط درون شیشه ای

بلندمازو یکی از ارزشمندترین درختان صنعتی جنگل¬های شمال کشور بود. بیماری زغالی در سال¬های اخیر منجر به زوال تدریجی و مرگ تعداد زیادی از درختان بلندمازو در جنگل¬های شمال کشور خصوصاً شرق هیرکانی شده است. نمونه¬برداری از پارک جنگلی قرق واقع استان گلستان بصورت کاملاً تصادفی انجام گرفت. پس از جداسازی و خالص سازی قارچ¬ها، بر اساس اطلاعات مندرج در کلید شناسایی گونه¬های جنس biscogniauxia، قارچ عامل بیماری زغالی در بلوط بلندمازو تشخــیص داده شـد. سـرانجام تاثیـر سه گـونه قــارچـی trichoderma aviride، t. atroviride و t. koningii روی رشد عامل بیماری زغالی بلندمازو در شرایط کشت درون شیشه¬ای با استفاده از دو روش کشت متقابل و تاثیر مواد فرار مورد بررسی قرار گرفت. هر سه گونه trichoderma استفاده شده در آزمون کشت متقابل و تاثیر مواد فرار، دارای تاثیری مثبت در بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر است. همچنین اثر غلظت¬های مختلف قارچ¬کش¬های اکسی کلراید مس، پروپیکونازول، کاربندازیم و متالاکسیل (مانکوزب) بر قارچ عامل بیماری زغالی درختان بلندمازو در شرایط کشت درون شیشه¬ای بررسی گردید. نتایج نشان داد قارچ¬کش پروپیکونازول در غلظت¬های50 و 100 پی پی ام و کاربندازیم با غلظت 100 پی پی ام بیش ترین درصد بازدارندگی (100%) را در بین غلظت¬های قارچ¬کش¬ها داشته است و بعد از این دو غلظت، پروپیکونازول 10 پی پی ام (87/2%) و کاربندازیم 50 و 10 پی پی ام بیش ترین بازدارندگی را در میان قارچ¬کش¬ها و غلظت-های آن ها داشتند (به ترتیب %86/25 و %81/45). قارچ¬کش¬های متالاکسیل، کوپراکسی کلراید تفاوت معناداری با شاهد نشان نداند بدین معنی که این دو قارچکش نتوانسته¬اند در غلظت¬های مورد استفاده بر رشد قارچ عامل بیماری زغالی تاثیر داشته باشند.