مقایسه زنان بومی ومهاجراستان تهران براساس 2درصد داده های خام سرشماری 1390

: رفتار باروری به عنوان یکی از مهمترین عوامل تغییر در ساخت سنی جمعیت محسوب می گردد، از این رو مطالعات مربوط به باروری و عوامل تأثیرگذارنده برآن جایگاه ویژه ایی را مطالعات جمعیت شناسی به خود اختصاص می دهند. رفتار باروری ممکن است تحت تأثیر مهاجرت تغییرکند. هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه باروری زنان بومی و مهاجر استان تهران بر اساس دو درصد داده های خام سرشماری 1390 بوده است. مبانی نظری تحقیق شامل نظریه وقفه مهاجرتی، نظریه گزینشی بودن مهاجران، نظریه موقعیت گروه اقلیت، نظریه انطباق بوده است. روش تحقیق در این بررسی تحیل ثانویه داده های جمع آوری شده توسط مرکز آمار ایران، نمونه مورد بررسی شامل 51256(45889نفر بومی و 5367 نفر مهاجر) زنان 49-15 ساله ازدواج کرده و واحد تحلیل فرد (هر زن ازدواج کرده 49-15 ساله)، بوده است. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفته است. متغیر وابسته تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده و متغیرها مستقل، سن ، وضع اقامت، سواد، تخصیلات، وضعیت اشتغال، وضع شغلی و متغیرها محل اقامت قبلی مهاجرین، مدت اقامت و علت مهاجرت بوده است. برای تحلیل از روابط دو متغیر، از آماره های توصیفی نظیر مقایسه میانگین ها، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شده است. در تحلیل چند متغیره از روش رگرسیون گام به گام استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان دهنده این بوده است که بین زنان بومی و مهاجر از نظرتعداد فرزندان زنده به دنیا آمده تفاوت وجود دارد.25 درصد زنان مهاجر 18 درصد زنان بومی بی فرزند بوده اند. 39 درصد زنان بومی دارای فرزند، دو فرزند و48 درصد زنان مهاجر دارای فرزند، تک فرزند بوده اند. رابطه بین سن، فرزندان فوت شده، سواد و سطح تحصیلات اثبات شده است. در تحلیل چند متغیری برای زنان بومی مدرک تحصیلی و فرزند فوت شده و در تحلیل چند متغیری برای زنان مهاجرسطح تحصیلات، فرزند فوت شده و سن بیشترین همبستگی را با متغیر وابسته داشته اند.