رابطه خویشتن پنداری و رضایت شغلی با خلاقیت در فرهنگیان جانباز شاغل در شهر شیراز

هدف از انجام پژوهش بررسی رابطه خویشتن پنداری و رضایت شغلی با خلاقیت در فرهنگیان جانباز شاغل در شهر شیراز می باشد. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را تمامی فرهنگیان جانباز شاغل در شهر شیراز در سال تحصیلی 93 – 1392 ( 347 ) نفر تشکیل می دهند را شامل می شود از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی با حجم تعداد 85 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل یکی پرسشنامه خویشتن پنداری راجرز که شامل دو فرم ( الف)و (ب) است. فرم ( الف ) خویشتن پنداری پایه و فرم ( ب) خویشتن پنداری ایده آل، دیگر پرسشنامه رضایت شغلی jdi که ضریب پایانی آن بالا حدود 89% می باشد، دیگر پرسشنامه مورد استفاده پرسشنامه خلاقیت ( اونیل ، عابدی و اسپیل برگر 1992 ) که جمعاً 60 گویه دارد و چهار ویژگی افراد خلاق را اندازه گیری می کند و ضریب پایانی آن حدود 87% گزارش شده جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( میانگین ، انحراف استاندارد ) و استنباطی ( ضریب همبستگی رگرسیون ) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین ابعاد خویشتن پنداری با خلاقیت و ابعاد و رضایت شغلی با خلاقیت در فرهنگیان جانباز شاغل رابطه معنا داری وجود دارد و مولفه های خویشتن پنداری و رضایت شغلی به طور معنی داری قادر به پیش بینی خلاقیت می باشند.