بررسی تطبیقی مفهوم و احکام غنا از دیدگاه شیخ انصاری،محقق سبزواری و فیض کاشانی

می دانند « کشیدن صوت » برخی به ، « صوت » تعاریف لغویان از غنا اغلب ناتمام و مبهم است برخی غنا را می باشد .در اصطلاح برخی به معنای نیکو و نرم « آواز خوش شادی آفرین » .معنای مورد اتّفاق از نظر آنان نمودن صدا ، برخی به صدای مشتمل همراه با ترجیع و برخی به صدای طرب آور معنا کرده اند .روایات فراوانی اجمالاً دلالت بر حرمت آواز خواندن طرب آور (غنا) دارد.از سوی دیگر برخی روایات مواردی را مانند غنا در قرائت قرآن و مجلس عروسی و نیز غنا بدون موسیقی جایز شمرده است .فقها نظرات مختلفی را درباره غنا مطرح کرده اند که از جمله : شیخ انصاری ، محقق سبزواری و فیض کاشانی که غنا را ذاتاً حرام نمی دانند بلکه همراه با عناوین و ویژگی هایی حرام می دانند شیخ انصاری معتقد است که هر گاه غنا مساوی صدای لهوی باشد حکمش حرمت است .محقق سبزواری غنایی را حرام میداند که در قالب مجالس لهو توسط کنیزکان و آواز ه خوانان زن عرضه می شده است و فیض کاشانی غنایی را حرام میداند که مردان به محافل زنان وارد می شدند و زنان آوازه خوان سخنان باطل بر زبان جاری می کردند .موسیقی اعم از غنا می باشد ، اثرات و مضرات مادی و جسمانی بر روی سیستم اعصاب انسان دارد .