فرجام انسان و جهان در قرآن و عهدین

از دیر باز فرجام اندیشی یکی از دغدغه های دیرپا و پایای انسانی بوده، و خواهد بود و فرجام شناسی، یکی از موضوعاتی است که نه تنها بر زندگی فردی انسان اثر می گذارد، بلکه تأثیر به سزایی بر زندگی اجتماعی و رفتار متقابل افراد نسبت به یکدیگر دارد. در این راستا، در این پروژه به بررسی «فرجام انسان و جهان در قرآن و عهدین» پرداخته شده است، که با بررسی در شرایع یهود، مسیحیت و اسلام، این مهم به دست آمد که فرجام شناسی در این شرایع از اهمیّت ویژه ای برخوردار است، و با تحلیل و بررسی متون مقدّس شرایع مذکور آینده ای روشن و پر از عدل و صمیمیّت ترسیم می شود. در این مختصر سعی شده است ابتدا به مفهوم شناسی انسان شناسی و جهان شناسی در قرآن و عهدین پرداخته شود و سپس در فصل های بعدی فرجام انسان و جهان از منظر قرآن، تورات و انجیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و وجه اشتراک این سه شریعت در این است که همه بر این باورند که این جهان زمانی به پایان می رسد و منتظر ظهور منجی در آخرالزّمان هستند، که جهانیان را از ظلم و بیداد رهایی بخشد، اما تعیین زمان فرجام جهان و انسان و ظهور منجی از منظر این سه شریعت مردود شمرده شده است. هر سه شریعت معاد و رستاخیز را باور دارند. وجه تمایز این سه شریعت در این است که در این که منجی کیست؟ در این سه شریعت ، اختلاف نظر وجود دارد. از منظر آیین مسیحیت، منجی موعود یک شخصیت انسانی نیست، بلکه موجودی الاهی است. یهودیان نیز موعود را شخصی یهودی و قوم یهود را برترین قوم می دانند.