بررسی اثرات فناوری اطلاعات بر روابط دولت با روستانشینیان و گسترش رفاه اجتماعی در روستاهای استان خراسان جنوبی

توسعه فن آوری اطلاعات از طریق مباحث دولت الکترونیک، یکی از محورهای توجه دولت در مسیر برقراری ارتباط با آحاد مختلف جامعه است. توسعه فن آوری اطلاعات به ویژه در مناطق روستایی، مستلزم سرمایه گذاری وسیعی است. وضعیت این سرمایه گذاری ازلحاظ توجیه پذیری، مبهم است. به عبارت دیگر، مشخص نیست که در صورت توسعه فن آوری اطلاعات، منافع و نتایج حاصل از این امر، می تواند هزینه های آن را پوشش دهد یا خیر؟ در توضیح این مطلب، باید گفت که توسعه فن آوری اطلاعات در شهرها کاملاً توجیه پذیر است. چراکه باعث افزایش سطح ارتباطات، تسهیل فرایند ارتباط، افزایش سرعت و بهره وری در ارتباطات و مزایای جانبی نظیر کاهش ترافیک، صرفه جویی در زمان و بهبود وضعیت محیط زیست می گردد؛ اما سوال اینجاست: در روستاهای استان خراسان جنوبی که اغلب، روستاهایی کم جمعیت با حجم فعالیت های ارتباطی کم بوده و ساکنین آن ها دانش و توانایی کافی برای استفاده از ابزارهای فن آوری اطلاعات را ندارند، آیا این مسئله توجیه پذیر است؟ آیا به کارگیری فن آوری اطلاعات در روستاها، می تواند به بهبود روابط دولت با روستانشینیان کمک نماید؟ جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه روستانشینان بین 15 تا 30 سال است که در مناطق روستایی استان خراسان جنوبی زندگی می کنند و روستای آن ها در محدوده توسعه فن آوری اطلاعات قرارگرفته و درنتیجه به اینترنت و مراکز ict دسترسی دارند. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی است. حجم نمونه نهایی انتخابی برابر با 389 نفر می باشد. روش انجام تحقیق روش توصیفی - پیمایشی بوده و ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه و مشاهده مستقیم می باشد. در تجزیه تحلیل داده ها از هر دو روش توصیفی و استنباطی (و به کمک نرم افزار آماری spss) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که توسعه فن آوری اطلاعات بر بهبود روابط دولت با روستانشینان در حوزه های کشاورزی، اقتصادی، عمرانی، امنیت و دولت الکترونیک موثر بوده است. شایان ذکر است با عنایت به سرعت پیشرفت فناوری اطلاعات و پیدایش فناوری های نوین و همچنین با توجه به تأثیر فرهنگ های اجتماعی و قومی و میزان آشنایی افراد در استفاده از این فناوری ها، نتایج حاصل از این تحقیق تنها قابل استناد برای روستاهای استان خراسان جنوبی و مناطقی با بافت فرهنگی , اجتماعی و وضعیت معیشتی مشابه بوده و در سال های آتی و برای جوامعی با ویژگی های متفاوت قابل تعمیم نمی باشد و نیاز به بازنگری در پرسشنامه خواهد داشت.