بررسی مقایسه ای تحولات آموزشی در کشورهای ایران، ژاپن و مالزی در طی50سال اخیر

هدف کلی این تحقیق بررسی تحولات و اصلاحات آموزشی در کشورهای ایران، ژاپن و مالزی در طی پنجاه سال اخیر می باشد. بر همین اساس جامعه مورد مطالعه شامل سیر تحولات و اصلاحات آموزشی است که در طی پنجاه سال اخیر در کشورهای ایران، ژاپن و مالزی صورت گرفته است. سوالات این پژوهش نیز به ترتیب عبارتنداز: 1-چه تحولات و اصلاحات آموزشی در ایران در طی 50 سال اخیر اتفاق افتاده است ؟ 2- چه تحولات و اصلاحات آموزشی در ژاپن در طی 50 سال اخیر اتفاق افتاده است؟ 3- چه تحولات و اصلاحات آموزشی در مالزی در طی 50 سال اخیر اتفاق افتاده است؟ 4- در اصلاحات انجام شده در سه کشور ایران، ژاپن و مالزی چه وجوه اشتراکی وجود دارد؟ 5- در اصلاحات انجام شده درسه کشور ایران، ژاپن و مالزی چه وجوه افتراقی وجود دارد؟ جمع آوری اطلاعات در این پژوهش به روش اسنادی و کتابخانه ای انجام پذیرفته و داده های تحقیق براساس روش جرج بردی مشتمل بر چهار مرحله توصیف، تفسیر، همجواری و مقایسه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از این می باشد که هر گاه در کشور های ژاپن و مالزی اصلاحات آموزشی همگام و همسو با تحولات و نیازهای جامعه بوده است، توانسته اند با برنامه ریزی های آینده نگرانه زمینه ها ی رشد و پیشرفت این کشورها را فراهم نماید و نظام آموزشی کشور خویش را در دست یابی به اهداف خود یاری نماید. در ایران نیز هرچند تحولات و اصلاحات آموزشی در زمینه رشد کمی موفقیت آمیز بوده ولی با این حال با اهداف انقلاب اسلامی که بر مبنای فرهنگ ناب محمدی و دین مبین اسلام پایه ریزی شده است همچنان فاصله زیادی دارد و در این زمینه بر لزوم نزدیکتر شدن برنامه ریزی و اصلاحات آموزشی تهیه شده برای نظام آموزشی کشور با اهداف انقلاب اسلامی ایران تأکید شده است. نتیجه کلی حاکی از این است که نظام آموزشی ایران علی رغم انجام طرح ها و اصلاحات گوناگون همچنان در زمینه همگامی و همسویی با برخی نیازها و اهداف نظام آموزشی ناتوان بوده و در زمینه اصلاحات انجام شده در طی نیم قرن اخیر در مولفه هایی همچون: اجرای برنامه ها و طرح های اصلاحی بدون در نظر گرفتن شرایط و امکانات موجود در جهت رسیدن به اهداف، ناتوانی اقدامات در دست یابی به اهداف مورد نظر بدون توجه به نیازهای جامعه، عدم توجه به هویت ملی در طرح ها و بر نامه های آموزشی با توجه به فرهنگ اصیل ایرانی، عدم توجه به همگامی و همسویی طرح ها و برنامه های اصلاحی با برنامه ها عمرانی توسعه و چشم اندازهای کشور و نهایتاً عدم بهره گیری از برنامه های درسی تلفیقی و غفلت از توجه به کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات دراصلاحات و برنامه درسی ملی با کشورهای مورد مقایسه در تحقیق حاضر(ژاپن و مالزی) تفاوت اساسی دارد. در پایان نیز به بیان محدودیت های تحقیق و ارائه پیشنهادات کاربردی برای دست اندرکاران و مسئولان نظام آموزشی کشور به منظور دست یابی به اهداف ارائه گردیده است. واژگان کلیدی: بررسی مقایسه ای، تحولات آموزشی، ایران، ژاپن، مالزی