تحلیل مردم شناختی زمینه ها و شیوه های یاریگری با تأکید بر گروه های خودیار (مطالعه موردی روستاهای " داشبند " و " ناچیت "شهرستان بوکان)

تنوع یاریگری از دیرباز در ایران وجود داشته که با گذر زمان وتغییر شکل زندگی شاهد شیوه های جدیدی از یاریگری در این مرز و بوم می باشیم .در این راستا سعی شده است با تحلیل مردم شناختی زمینه ها و شیوه های سنتی و غیر سنتی یاریگری روستاهای داشبند و ناچیت شهرستان بوکان از شهرستان های استان آذر بایجان غربی مانند " آیین عید قربان "، "جمع آوری گیاهان خودرو خوراکی به صورت گروهی " ، "جشن بازگشت لک لک ها"،" شیر واره " "دگر یاری در امر زراعت (هَه رَه وَه ز)" و به خصوص "گروه های خودیار" از طریق مصاحبه ی کیفی مردم نگارانه و مشاهده ی همراه با مشارکتی مستقیم و با استفاده از اسناد و مدارک موجود (کتابخانه ای) در قالب یک پایان نامه ثبت و ضبط گردد. تعاون و یاریگری به شیوه های مختلفی غیر رسمی اما ساختار یافته و نهادینه شده در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی در جامعه مورد مطالعه آشکارا دیده شده است . به طوری که یاری گری از ویژگی های بارز این جوامع محسوب شده و به مثابه یک سرمایه اجتماعی تاثیر فراوانی بر زندکی اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی داشته است . بنابر آنچه بیان شد، گسترش فرهنگ همکاری در بین افراد جامعه موجب همبستگی اجتماعی از یک سو و افزایش سرمایه اجتماعی از سوی دیگر می گردد که در نهایت به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه منتج خواهد شد واژگان کلیدی ؛ "خدمات مالی خرد "،" گروه خودیار " ، "شیر واره " " سرمایه اجتماعی"