اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر رویکرد ارتباطی ستیر برکیفیت زندگی، رضایت زناشویی و تعارض زناشویی در زنان ازدواج کرده به شیوه زن به زن، فرار کرده و عادی شهرستان اشنویه

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر خانواده درمانی ستیر بر کاهش تعارض زناشویی و افزایش کیفیت و رضایت زناشویی در زنان ازدواج کرده به شیوه عادی، زن به زن و فرار کردن بود. این پژوهش نیمه¬آزمایشی، شامل یک پیش¬تست و پس¬تست روی هر سه گروه بود. جامعه¬ی آماری زنان ازدواج کرده به هر سه شیوه بودند و نمونه، شامل 15 نفر از هر گروه بود. متغیرهای وابسته شامل رضایت زناشویی،کیفیت زندگی . تعارض زناشویی بود که توسط پرسشنامه کیفیت زندگیsf-36 مقیاس زوجی اینریچ و پرسشنامه تعارضات زناشویی(msq) اندازه گرفته ¬می¬شدند. متغیر مستقل خانواده درمانی ستیر بود. زنان هر سه گروه طی10 جلسه مورد درمان ستیر قرار گرفتند. داده¬های پرسشنامه¬های پژوهش با استفاده از نرم¬افزار 19 spss و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار¬گرفت. یافته¬های این پژوهش حاکی از آن است که رویکرد ارتباطی ستیر بر افزایش رضایت زناشویی و کاهش تعارض زناشویی موثر بوده ولی بر بهبود کیفیت زندگی تاثیر نداشته است. کلید واژه ها: کیفیت زندگی/رضایت زناشویی/تعارض زناشویی/شیوه ازدواج فرارکردن/شیوه ازدواج زن به زن/رویکرد ارتباطی ستیر