طراحی بازار صنایع دستی در شهر اصفهان با هدف ارتقای تعاملات اجتماعی

حضور مردم در فضاهای شهری و ایجاد فرصت های ملاقات بین آنها، یکی از مهمترین عوامل سازنده کیفیت فضاهای شهری است که بر پایه نیازهای اجتماعی انسان قرار دارد. در این میان فضاهای شهری سنتی از جمله بازارها به عنوان مکان های حضور و ملاقات، همواره از بیشترین ظرفیت در پاسخگویی به این نیاز اجتماعی انسان در جوامع شهری برخوردار بوده اند. در طی زمان، با ورود عناصر جدید به شهرها، نقش و ساختار بازار به عنوان عنصری ارزشمند در شهر دچار تغییر و تحول گردید. با کمرنگ شدن نقش فضایی بازارها در ساختار شهر، نقش اجتماعی آنها نیز به عنوان بستر حضور انسان و تعاملات اجتماعی ناچیز شد و تنها نقش اقتصادی به عنوان مهمترین کارکرد بازارها در آمد. لذا هنگامی که بازار را متناسب با ساختار شهر امروز و نیاز جامعه شهری پایه ریزی وطراحی کنیم، آنرا بستری برای بروز تعاملات اجتماعی علاوه بر نقش اقتصادی اش به شمار می آوریم. بنابرین هدف از این رساله دستیابی به معیارهای موثر در حضور انسان در بازار و شکل گیری تعاملات اجتماعی است. شناخت اصول شکل دهنده به ساختار شهر اصفهان و معماری بازارآن، با مطالعات کتابخانه ای و بررسی نقشه ها، حضور در بازار ومشاهدات میدانی و در نهایت تحلیل مطالعات در سیستم سوآت، ما را در شناخت معیارهای مکان یابی و طراحی بازار امروزی یاری می رساند. مکان یابی صحیح بازار در شهر امروز، از یک طرف به رونق بازارها و از طرف دیگر به خوانایی شهر کمک خواهد کرد. علاوه بر این اقبال گردشگران داخلی و خارجی به صنایع دستی اصفهان فرصتی را ایجاد می کند تا در قالب طراحی بازار صنایع دستی، علاوه بر کارکرد اقتصادی آن، زمینه ی خلق یک فضای اجتماعی با میزان بالای تعاملات در سطح ملی و بین المللی فراهم شود.