ارزیابی اولتراسونوگرافی مخاط شکمبه گاو و ارتباط آن با شاخص های آماسی و تنش اکسیداتیو دراسیدوز مزمن تجربی

اسیدوز تحت حاد شکمبه اغلب درنشخوارکنندگان با جیره ی بالای مواد دانه ای وبا مشخصه کاهش ملایم تا متوسط ph شکمبه روی می دهد.دراین تحقیق بررسی اولتراسونوگرافی شکمبه، برای ارزیابی تغییرات ساختاری مخاط درتعداد محدودی ازگاوهای تحت آزمایش تجربی انجام شد. پنج گاونر کانول دار دردوره های 10 روزه ی تغذیه ای با افزایش تدریجی مواد دانه ای مورد مطالعه قرار گرفتند.همزمان تغییرات خون شناسی وفاکتورهای سرمی نیز بررسی شد. افزایش کنسانتره منجر به کاهش واضح ph شکمبه در4 ساعت بعد ازتغذیه وهمزمان باآن افزایش مخاط شکمبه درپنجره های صوتی سونوگرافی گردید.بالاترین افزایش ضخامت مخاط، اغلب درقسمت بالایی ته کیسه شکمی شکمبه بوده وحداقل آن درفوقانی ترین وپایین ترین محدوده ی شکمبه مشاهده شد.محل تلاقی یک خط فرضی افقی از محل اتصال دنده ای غضروفی و یک خط عمودی ازمهره سوم کمری بعنوان محل قابل اتکا جهت تشخیص ph پایین تر از5/5 در4ساعت بعد از غذا خوردن وبا یک نقطه برش با ضخامت 3/7 میلی متر درمخاط مشخص گردید. درضمن نتایج تغییرات فاکتورهای سرمی مدنظر دراین طرح معنی دار نبود. درمجموع ارزیابی سونوگرافیک شکمبه بعنوان یک راه غیرتهاجمی قابل دسترس، درشرایط مزرعه برای تشخیص به موقع اسیدوز تحت حاد می تواند مورد توجه قرار گیرد،البته مطالعات بعدی باید برروی دامهای بیشتری درشرایط میدانی انجام پذیرد تا با قاطعیت بتوان درمورد این روش قضاوت نمود.