بازنگری و اصلاح قوانین مدیریت شهری کشور و تاثیرآن درکاهش آسیب های ساخت و ساز شهری ازدیدگاه جغرافیایی منطقه 4ناحیه6

چکیده: مناطق شهری، کانونهای بزرگ جمعیتی هستند که انبوهی از انسان ها را در خود جای داده اندباید پذیرفت که ادامه زندگی شهری و جلوگیری از بحران شهر نشینی مستلزم وضع قوانین کارآمد در حوزه های مختلف شهری است و این زمانی حاصل خواهد شد که قانونگذار از چگونگی بروز و ایجاد تحولات سریع و وسیع شهری غافل نباشد تا به تبع آن امکان تنظیم و یا تصحیح قوانین ملاک عمل برای تنظیم روابط موجود در جامعه شهری میسر گردد. بنابراین، جامعه شهری نیازمند وجود قوانین، مقررات و قواعدی است که روابط عمومی جامعه و از جمله قواعد مورد نیاز در حوزه شهرسازی را در نظر گرفته و ضوابطی را برای ایجاد رفاه عمومی شهروندان ایجاد نماید. این تحقیق در جهت سنجش و پایش موثر و پایدار الگوهای آسیب های ساخت و ساز و در جهت آسیب شناسی دقیق مساله و همچنین به منظور تدوین و اعمال برنامه های کنترلی برای کاهش و یا بهبود مستمر این مساله به رشته تحریر در آمده است . در ادامه به سیر تطور و تحول زمینه های قانونی ناظر بر اسیبهای ساخت وسازشهری شهری و ارتباط موثر فی ما بین قوانین با جریانات و تحولات عمومی حاکم بر شهرسازی، شهرنشینی و شرایط خاص تهران توجه گردیده است. جمله حوزه های سازمانی مدیریت شهری کمیسیون ناظر بر ماده 100 قانون شهرداری هاست که وظیفه دارد هرگونه تجاوز از محتوا و ضوابط اجرایی طرح را نظارت و با اعمال قوانین کنترلی، آن را حفاظت نماید بدین منظور سعی شده است به بهره گیری از ، الگوهای قانونی کنترل اسیبهای ساخت وسازشهری درسه کلانشهر لندن سنگاپور و استانبول ازنظر برنامه ریزی شهری اسیبهای ساخت وسازشهری وقوانین مدیریت شهری با تهران براساس شاخص های موجود مورد بررسی ومقایسه قرار گیرد. کلمات کلیدی: ساخت وسازشهری، ماده100، تهران،