ارزیابی زیست محیطی بتن حاوی نانوسیلیس (به عنوان ماده سیمانی جایگزین) به روش lcaو مقایسه آن با بتن متعارف

به هر میزان که مقاومت و دوام سازه های بتنی افزایش یابد، از یکسو شاهد کاهش مصرف انرژی و مواد خام بوده و از سوی دیگر افزایش عمر مفید سازه موجب کاهش حجم ضایعات ساختمانی در بازه های زمانی طولانی خواهد گردید.پوزولان ها از جمله موادی می باشند که با کاهش نفوذپذیری بتن، دوام آن را افزایش می دهند.در این میان نانوسیلیس یکی از متداول ترین موادیاستکه با توجه به خاصیت پوزولانی بالای آنباعث کاهش عیار سیمان و افزایش مقاومت و دوام بتن می شود.از آنجا که استفاده از نانوسیلیس در بتن در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است، لازم است تحقیقاتی در زمینه چرخه عمر بتن های حاوی نانوسیلیس صورت گیرد.در این مطالعه به منظور بررسی اثرات زیست محیطی بتن حاوی نانو سیلیس و مقایسه آن با بتن متعارف، از روش ارزیابی زیست محیطی چرخه عمر (lca)استفاده شده است. در این روشورودی ها و خروجی های یک سیستم،متناسب با چرخه عمر محصولاتاز مرحله استخراج مواد خام تا مراحل تولید، استفاده و در نهایت دور ریز آن مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. جهت ارزیابی اقتصادی نیز با توجه به توصیه های astm جهت مدل کردن اثرات اقتصادی، از روش ارزیابی اقتصادی چرخه عمر(lcc) بهره گرفته شده است. در پایان نیز با استفاده از روش تصمیم گیری چند شاخصه(mada) نتایج ارزیابی زیست محیطی و اقتصادی به منظور نتیجه گیری نهایی با یکدیگر تلفیق می شوند. نتایج حاصل از مطالعه اثرات زیست محیطی مصرف 5/1% نانوسیلیس جایگزین سیمان در بتنحاکی ازکاهش اثرات سوء زیست محیطی در شاخص گرمایش جهانی و شاخص مصرف سوخت های فسیلی به ترتیب به میزان05/26 و 88/10 درصدبود.بر اساس نتایج ارزیابی اقتصادی نیز، مصرف 5/1% نانوسیلیس در بتن، هزینه یک متر مکعب بتن در دوران بهره برداری 50 ساله را به میزان 10 درصد کاهش داد.نمرات حاصل از ارزیابی تلفیقی زیست محیطی- اقتصادی نیز در سناریوی اول و دوم به ترتیب برابر 8/52 و 6/47 بدست آمد. بدین ترتیب با توجه به نتایج حاصل، مصرف نانوسیلیس با در نظر گرفتن توأم منافع فنی، زیست محیطی و اقتصادی به عنوان جایگزین مواد سیمانی در بتن به تصمیم گیران صنعت ساختمان پیشنهاد گردید.