بررسی تجربی تأثیر میدان مغناطیسی ضعیف بر ضریب نفوذپذیری گاز رادیواکتیو رادن از غشاهای نازک پلیمری و در نمونه ای از خاک

گاز رادیواکتیو رادن، ، که از زنجیره ی واپاشی سرچشمه می گیرد، از طریق دو فرآیند نفوذپذیری و همرفت از خاک و صخره ها خارج شده و وارد محیط اطراف می شود. به منظور بررسی اثر میدان مغناطیسی بر ضریب نفوذپذیری رادن، از فیلترهای پلیمری و نمونه ای از خاک استفاده گردید. فیلترها در دو قاعده ی استوانه ای از جنس تفلون، که سطح جانبی آن سیم-پیچی شده بود، قرار گرفتند. با توجه به ابعاد استوانه و تعداد سیم پیچ ها در واحد طول، جریان های اعمالی 1/0 تا 9/0 آمپر، میدان های مغناطیسی یکنواخت 4/4 تا 5/39 گوس موازی با محور اصلی و عمود بر سطح فیلترها ایجاد نمود. پس از اتصال استوانه به منبع تولید گاز رادن و افزایش غلظت گاز درون استوانه به حد کافی، استوانه از منبع جدا و تغییرات غلظت گاز درون استوانه در زمان های مختلف توسط آشکارساز اندازه گیری شد.آنگاه با برازش منحنی های غلظت بر حسب زمان، ضریب نشت و واپاشی رادن و به دنبال آن ضریب نفوذپذیری محاسبه گردید. نتایج به دست آمده در مورد فیلترهای پلیمری، دلالت بر کاهش ضریب نفوذپذیری گاز رادن با افزایش میدان مغناطیسی دارد. در حالیکه فیلتر خاک افزایش ضریب نفوذپذیری را با افزایش میدان مغناطیسی نشان می داد. به طوریکه هنگام استفاده از فیلتر پلیمری (اکریلونیتریل بوتادین استایرن)، ضریب نفوذپذیری رادن از مقدار برای میدان صفر تا مقدار برای میدان 5/39 گوس و برای فیلتر پلیمری (لگزان) نیز از مقدار برای میدان صفر تا مقدار برای میدان 5/39 گوس به دست آمد. برای فیلتر خاک، ضریب نفوذپذیری رادن از مقدار برای میدان صفر تا مقدار برای میدان 5/39 گوس به دست آمد.