اندازهگیری بهرهوری کل عوامل تولید در دانشگاه رازی در دوره زمانی 87-1367

چکیده آموزش عالی معرف نوع خاصی از سرمایهگذاری در منابع انسانی است که با فراهم آوردن امکان ارتقاء دانش، مهارت و نگرشهای نوین به توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه کمک میکند. آموزش عالی نه تنها موجب ترویج دانش میشود. بلکه پیشرفتهای تحقیقاتی، تکنولوژیکی و علمی را نیز بوجود میآورد و از این رو ارزیابی کارایی و رشد بهرهوری واحدهای متولی این امر نیز از جمله مباحث بسیار مهمی است که امروزه جایگاه ویژهای را در بررسیهای اقتصادی و اجتماعی کسب نموده است، بهرهوری یکی از مباحث مهم در جوامع روبه رشد است. از مفهوم بهرهوری میتوان برای ارزیابی عملکرد واحدهای مختلف سازمانی استفاده کرد. دانشگاه به عنوان سیستمی بزرگ در بدنه آموزش عالی قرار دارد و شامل فعالیتهای آموزشی، پژوهشی و غیره میباشد. لذا از مفهوم بهرهوری برای ارزیابی عملکرد بخش آموزش، پژوهش و خروجی استفاده شده است. در این مطالعه ابتدا با استفاده از تبیین و محاسبه شاخصهای کمی در بخشهای مختلف دانشگاه، از بخش ورودی تا بخش خروجی، نرخ رشد هر شاخص به طور جداگانه به دست آمده و سپس با استفاده از تخمین توابع تولید کاب داگلاس مطابق الگوی پیشرفت فنی سولو و شاخص کندریک به تخمین توابع بهرهوری پرداخته شده و سهم عوامل تولید در بهرهوری مشخص شده است. این تحقیق از نوع تحقیقات میباشد. eviews no. کاربردی به شمار میرود و نرم افزار مورد استفاده در این مطالعه 5 نتایج این تحقیق نشان میدهد که: 1367 مثبت است. - 1. بهرهوری کل عوامل تولید در طی دوره 87 2. سهم نیروی کار در تولید بیشتر از سهم سرمایه است. 3. سهم بهرهوری سرمایه در بهرهوری کل از سهم نیروی کار بیشتر است. 4.بین موجودی سرمایه و بهرهوری کل رابطه علی و معلولی وجود دارد. واژگان کلیدی: آموزش عالی، بهرهوری ،دانشگاه رازی، تابع تولید کاب داگلاس.